Bitmeyen yolculuk

Ah! Ruhumda salınan zarif kadın…               

İncecik beline sarılı ebemkuşağı…

Sürü eteklerini, saçlarını sal.

Ömür dediğim yola düşür gölgeni.

*

Mevsimsiz bir aydı.

Eylül…

Şehirsiz bir hastanede,

Yataksız bir hasta…

Ve rotası olmayan yolculukta bir çocuk…

Kavuşacaklardı.

*

Kahrın kıyısında o ince kadın,

Uzattı elini boşluğa.

Kimse tutmadı.

Çocuk yoktu.

*

Beyaz duvarlarında hastanenin

Siyah bir gölge dolaşıyordu.

‘’Ölüm mu?’’ dedi kadın

Korktu.

Ama vakur,

Sustu.

*

Ve susmaktan yoruldu.

Ve kırılmaktan,

Hırpalanmaktan,

Beklemekten,

Güzel günleri…

Usulca gitti.

*

Çocuk anladı,

Kadının gittiğini.

O Mevsimsiz Eylül’de

O şehirsiz hastaneye yolculuğu

Hiç bitmedi.