Biz eskittik o eskileri

Biz eskittik!

Geçmişi, geçmişe gömüldüğünü söylediğimiz saygı ve sevgiyi.

O zamanlarda var olduğunu, şimdi rastlamanın zor olduğunu söylediğimiz hoşgörüyü.

Anne-babanın baş tacı edildiği, kardeşin can yarısı kabul edildiği aile bağlarının önemini.

Dışarı çıktığımızda hep başkalarından dinlediğimiz eski İstanbul havasının temizliğini.

Hani sevdiğini 5 dakika görebilmek için uzun yollar kat eden yiğit yüreklerin sevgisini.

Baktığımız an söylenenin doğru söz olduğunu anlayabileceğimiz gözlerin içtenliğini.

Bayramlarda coşkulu, mutlu, huzurlu el öpmelerin, büyükleri ziyaretlerle neşelendirmenin keyfini.

Evliliklerin bir ömür boyu kutsal kılındığı, ihanetlerin hane içlerini bırakın sokaklardan bile geçmediği hakiki sevgileri.

Yalnız kalmayı özlediğimiz kalabalık sohbetleri.

Komşu bahçelerde içilen çay ve kahvenin lezzetini.

Sende yoksa bende var dediğimiz sıcak dost elini.

Fesatlığın ne olduğunu bilmediğimiz, yüreğin en masum halini.

Sırları mahşere taşıdığımız, sağlam sırdaş kalpleri.

Yanımızdakinin derdini, derdimiz saydığımız sahiplenmeyi.

Uzakları yakın kılan hal hatır sormaların yoğun olduğu erdemli halleri.

Dükkan kapılarının her daim açık bırakıldığı, kimsenin yanındakinin malına el uzatmadığı dürüst dönemleri.

Bırakın insan öldürmeyi, karıncayı bile incitmeyen insani dürtüleri.

Biz eskittik, şimdi hep özlenen, hatta çoğumuzun tanık dahi olamadan başkalarından duyduğu o eskileri.