Bizde yanan ses var, yakan ses

Toprağımda kendi müziğimi dinliyordum...

Topraklarımıza uzaklardan geldiler. Cicili bicili idiler. Ağızları iyi laf yapıyordu. Ellerinde dolu dolu kitaplar ve süslü püslü hediyeler. Güldük onları görünce. Müziğimiz daha bir canlandı. Olduğumuz gibiydik. Onlar değilmiş.

Sonradan bildik. Bildiğimizde onlar gibiydik. Giyinik.

Ne ayıbı, ne kayıbı, ne savaşı, ne kini, ne intikamı; bilmezdik, doğduğumuz gibi bizde yaşardık. Yaşarlarmış onlar, sonradan öğrendik, bir başka. Sonra başkalaştık. Farklılaştık.

Onlar gibi yaşamak bizim topraklarda....olmadı.

Olmayınca, topraklarımız onların oldu. Onların olunca biz de....Onlar için her şey yolundaydı, biz ise kendi yolumuzdan çıkmıştık. Şimdi nereye bizde yolculuk?!?

Baktık baktık baktık, onlarla olmuyor, yola koyulduk, başka topraklara doğru, çıplak.

Şimdi bir kez daha kendi müziğimi dinliyorum. Mavi hüzün bulaşmış ama olsun, biz yine biziz ve bu müzik bizim müziğimiz; ne yaşdıysak o!

Bizde yalan ses yok!

1. Not: Bizde yanan ses var, yakan sen, içte, ruhlarımızda.

2. Not:

Aslımız topraklarımızda kazılı

üstümüzde onlar tepinse bile

müziğimizle ayaktayız

yaşamaktayız mavi ateş

yanan ses

yakan biziz.

Ş.Y.