Bizim çocuk ne olacak

Oğlum büyümeye devam ederken şımarma içdüdülerini dışavurum yöntemiyle bana ve eşime değil;tüm çevresindekilere göstermeye ciddiyetle önem vermekte.Maalesef bunu kabul etmek zorundayız sonuçta o bir çocuk.Hatta bir bebe de derim valla :)) 18 aylık bir zıpır oldu çıktı.Nasıl önüne geçeceğiz bilemiyorum açıkçası söylemek gerekirse.Dur desen anlamıyor, gel diyorsun kaçıyor etrafına saldırıyor.Gözüne neyi kestirirse hemen alıp yere atıyor.Evi bir görseniz yarya akşamları, savaş bizim evde yaşanmış ve Furkan evimizde isyan çıkarmış gibi biz izlenime sahip bırakabiliyor bizleri.

Bu aralar öpücük yollamayı da öğrendi.Önüne geleni öpmeye başladı çocuk ya :))Öpücük hastalığına yakalandı kerata.Önüne geleni öpüyor :))Evde bizim resimlerimizi eline alıp öpmeye bayılıyor.Bir de normal öpme de değil bizimkisi.İçine çekerek hasretle öpüyor.Sanki bir ay yanında yokmuşuz gibi.Tekbaşına koltuğa bir hamlede çıkıyor, televizyonun ekranını öpmeye yalteniyor.Televizyonumuzun dvd sürücüsü var, ve inanmır mısınız bilmem ama siz inanmazsanız Kadir İnanır :))? onun nereden açılması gerektiğini bile biliyor.Eline cd veriyorum onu ters çevirip yerine yerleştiriyor.Hayret ediyorum doğrusu.Bizim çocuk dahi olacak galiba.Eline mp3 çaları veriyorum, kulaklıklarını kulağına yerleştirmeye çalışıyor.Ve daha bu çocuk 1.5 yaşında.Dumur olmamak içten değil , dıştan :)))

Dediğim gibi oğlumun bu aşırı hareketliliğinin öüne nasıl geçebiliriz bilemiyorum.Bari spora falan yollayalım da bu enerjisini bu yolla boşaltrsın :)))

Hepiniz sevgiyle kalın.

Gökhan cenker