Bizim çocuklarımız

Çocuklar bilirim
Gülmeye hasret kalmış
Burnu akan, pantolu düşen
Öksüz çocuklar
Ana yüreğine hasret, memeden kesilmiş

Cami avlusuna bırakılan
Sıcacık yuvası damı olmayan
Soğuk karanlık gecelerde kaldırımlarda yatan
Çöplükleri kendine mesken edinen çocuklar…

Çocuklar bilirim
Tiner çeken, alkol alan, dilenen
Bir simidi paylaşmaktan yoksun
Uyuşturucu batağına düşen
Sevgiye susamış, şefkatten uzak
Otel odalarında pansiyonlarda
Döşeği sandalyeler, masalar olan
Paltosunu yorgan yapan çocuklar…

Çocuklar bilirim!
Gözleri yaşlı, harçlığı olmayan
Defteri, kalemi, silgisi olmayan
Bir bayram sabahında
Babacığım demeye hasret kalan
Yüreği sevgi dolu, kolları boşta kalan çocuklar…

Çocuklar bilirim!
Elleri çamur, ayakları yalın
Karınları aç, gözleri mahmur
Tencerede kaynayan taşlardan habersiz
Kalbi delik, böbreği olmayan
Yardıma muhtaç çocuklar…

Çocuklar bilirim!
Öğretmeni olmayan, okuldan uzak
Eğitimden yoksun
Gözleri ışıl ışıl, çakmak çakmak
Çocuklar, bizim çocuklarımız
Umudumuz, yarınımız, geleceğimiz
Hayrımız, bereketimiz, neslimiz
Çocuklar
Yapamayıp da yapacaklarımızı yapacak olanlardır
Onlar ki tarihi yeniden yazacak olan
Bugünün cühelası
Yarının dâhileridir

12.10.2002
Bitlis-Ahlat

http://haydanliya-hayranim.tr.gg/.