Blogcu çıkmazı

Orada bir sayı yazıyor olabilir, bu sayı 100 de olabilir, 500 de olabilir 1000 de olabilir. Hatta bir rivayete göre 2 milyona ulaşanı da varmış.

Ama emin olamazsın…

Her sayfayı açan okudu mu, yoksa bir iki cümle okuyup, bir de resme göz atıp terkedip gitti mi bilemezsin…

İşte bir blogcu çıkmazı :) Varoluş mücadelemizde ciddi bir handikap.

(Yazının bundan sonrasına Yurttaşlarım! diye bağırarak başlamak geldi içimden, Hey Allah’ım :))

Blogdaşlarım!

Bu meseleyi halletmediğimiz sürece, özgür olamayacağız!

Hergün yazımı kaç kişi “gerçekten” okudu acaba diyerek uzandığımız yatağımızda rahat bir uyku uyuyamayacağız!

Yapılan yorumlar öylesine mi yapılıyor, yoksa dikkatli bir okuma neticesinde mi gelmiş diye orasını burasını kurcalayacağız! Takıntılı bir varlık olup çıkacağız!

Belki çok ayıp ederek sayın okurlarımızı envai çeşit testlerden geçirmeye kalkacağız!

Yorumlara “sepet sepet yumurta, beni okumayı unutma” yazacak kadar abartacağız…

Milliyet Blog yetkililerini bu duruma bir çözüm bulmaya davet ediyorum. :) Her şeye “yetkili” tavırlarını her adımda gözümüze sokuyorlar ya, bence blog yazarlarının ruh sağlığından da sorumlu ve yetkili olarak bu duruma bir el koysunlar diyorum :) Çok şey mi istiyorum?

Yalnız duruma el koyun derken, beni kapının önüne koyarak duruma el koymanızı asla kat’a kastetmiyorum , belirteyim. Asi ruhlu görünsem de, uysal bir insanımdır :)

Ayrıca bir önceki yazımda bahsettiğim gibi, ben kimseyi incitmek istemem, lütfen sataşıcı laflarıma üzülmeyin olur mu. Hatta siz beni hiiiç kaale de almayın, yeter ki aranıza alın nooolur (deermişim :)).

Gururumdan hep şüphe etmişimdir zaten.

Satırlara yazılabilen gözyaşları isterdim bazen.

Şimdi de satırlara yazılabilen kahkahalar istiyorum. Kendi kendimle pek bir eğleniyorum yahu :))))

eMPe3 Çalarımdan: Eda Karaytuğ- Gurbet Benim İçimde