Bodrum Bodrum huhuuu

İnsan sürgün edildiği yeri sevebilir mi? Sorunun muhatabı Cevat Şakir olsa cevabı ‘’ hem de ne sevda ‘’ olurdu herhalde. Derken, muhafazakar halkının aykırı ! sanat güneşi de tutuldu bu yaşlı ! kasabaya. Olağanüstü sesi ve yorumu ile söylediği şarkıları tüm ulusla paylaşan Zeki Müren, tercihlerini kendine saklamak zorunda kaldığı için Bodrumlu oldu belki de. Sürgünün başka bir çeşidi değil mi bu?

Küçük bir balıkçı kasabasından, ‘’özgürlük ve gecenin’’ başkentliğine terfi etmesi de değiştirmedi Bodrum’u. Hala birilerinin sürgün yeri burası. Bakmayın kuralsız gece hayatı ve güzel koyları ile anılmasına. BİR YERE AİT OLAMAYANLARIN son durağıdır Bodrum. Kayıpların şehri. Ait oldukları yeri keşfedenler giderler zaten.

Yaz mevsimi uzun bir rüyadan ibarettir Bodrum’da. Çılgın eğlencelerin sabah çorbacılarında sonlandırıldığı tekrarlardan ibarettir aslında rüya. Gece ve alkolle baştan çıkmaya hazır insanların, yarın olmayacakmışçasına kopması üzerine dizayn edilmiş hayali zaman dilimidir Bodrum yazı. Sonbahar uyanma zamanıdır. Sislerin ardına gömdükleri ‘’ gerçek ‘’ hayatlarına dönme hazırlıklarına başlar ziyaretçiler. Asgari ücretli otel çalışanı ile işadamı babanın paralı oğlunun, aynı rüyadan nasiplenebildikleri yegane şehirdir Bodrum. Ülkenin dört bir yanından çalışmaya gelenlerin , gıpta ettikleri insanlar ve hayatlarını taklit edebildikleri için bağlandıkları ama er ya da geç gerçekle yüzleşip üzüldükleri bir oyun sahnesi… ''Gündüz deniz - gece bar '' dan öte bir şey bilmiyorsanız eğer, bozar adamı Bodrum.

‘’Nerden başlasam, nasıl anlatsam’’ diye başlayan şarkıyı sevebilmek için MFÖ hayranı olmak yetmez, Bodrum’da yaşamış olmak gerek. ‘’ Kaç kişiydik o zaman, kaç kişi kaldık şimdi ‘’ nakaratını arada bir de olsa dillendirmiyorsak eğer yaşamamışızdır zaten, gitmiş olsak bile.

Mutlu rüyalar