Boğulmuş saatler

Akşam;
Tüm kasvetiyle
Çıkarken karşıdan;
Yalnızlığın
Dayanılmaz kokusu girer
Kapı aralığından.
Duygularım,
Terkedilmişliğin
Elbisesini giyer.
Çaresizlikten
Bulamam kaçacak yer. 

Gecelere
Teslmiyet başlar istemeden.
Sensizlik;
Örter üstüme,
Yorganını inceden.
Kabusların, Canhıraş seleri
Ortalığı dağıtır. 

Akamaz gözyaşlarım,
Şaşırıp kalır.
Bir
Hüzün senfonisi başlar
Odamda.
Yokluğun,
Aklıma geldikçe,
Çoktan
Öldüğümü anlarım
Garipçe....