Boş bina

Çıkışı bir türlü bulamıyorum bu binada..
Merdivenlerden iniyorum, girişte kilitli bir demir kapı
Asansörle yukarı inmeye çalışıyorum
Sanmayın ki yukarı inilmez,
Sıfıra basınca yukarı iniyormuşsun, öğreniyorum..
Asansörün kapısını açıyorum
Binanın kapısı, penceresi betonla kaplanmış..
İrkiliyorum
Ordan oraya geziniyorum boş binada..
Eşyasız, tozsuz, topraksız.. Boş binada..
Korkuyor muyum
Panik içinde miyim

Bilmeceler içersinde koşuşturmak belki
Hatırlıyorum:
Yürüyen merdivenden ilk düşen ben miyim ki
Denizin derinliğine bakınca kusacak gibi olan
Ya metrodan çıkarken başımın dönmesi
Her gün gelen aynı müşteriyle, anımsamayıp her defasında tanışmak peki
Benliğim her gün sıfırdan bir hayat sunarken bana
Nankör kedi, hala kaldırımları öpüyor
Boşluklarda çıkışı bulamamaya çalışıyorum..

Demem o ki hayat
Sudan korkan balık gibiyim
Hep içime bakmaktan,
İçimdeki seni görmeye çalışmaktan
Unutmuşum karşımdaki seni.
Korkuyorum içimdeki boş binadan,
Korkuyorum senden..