Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

15 Ağustos '22

 
Kategori
Deneme
 

Böyle Böyle Bitecek

Her şeyin kaynağı sevgi bana göre. Bu yaşta ve ileride savunacağım tek şey bu. İnsanlara bakıyorumda ne kadar sabırsız ne kadar sinirli ne kadar mutsuzlaştık. Ne oluyor bize ? Nedir bizi tüketen ? Nede bu sinir nedir bu kadar yok saymalar ? Daha kaç kere üzüleceğiz ? Bitmeyecek mi bu yalnızlık hissi ? O kadar çok soru var ki. Yazık kendimizi anlamaya başladığımızda ömrümüzün yarısına yakınının geçmiş olması. Otuz olmak zorundamıydım sesimi çıkaracak gücü bulmam için. Kaybettiklerimi, seçeneklerimin pişmanlığının farkına varmam için. Nasıl akıllanmak bu ? Bu geçmişin gölgesi, eziyeti, hayaleti. 

Sevgiden yoksun bir nesil var üzerimizde. Ve yarısı sevgisiz, yarısı sevgi arayısında bir nesil olduk. Anne baba kuşağı kızarak emir vererek, birincil ihtiyaçlarımızı karşılayarak sevgilerini gösterdiler. Oysa ki bir kere oturup oynamak istedik, bir kere parka gitmek ellerinden tutup ama olmadı. Bugün görmeyi istediğimiz anne babalığı biz cocuklarımıza yapaacak vaktimiz olduğunda onlar tarafından kınanıyoruz. Aslında ne gördüysek bunu yapıyoruz ama bunu söylediğimizde de suçlu oluyoruz. Çünkü hep onlar haklı ne acı. Biz sevgiyi hissetmeyen arayan nesil, sevgi vermeyi öğrenmeye çalışıyoruz. Çabalıyoruz hiç değilse. Kötü zamanları beklemiyoruz sarıp sarmalamak için beraber gülüp oynamak için. Ama yaramız hep orada. Bir kere gözümüzün içine baksınlar, koca adam koca kadın olsakta bir kere sarılsınlar diye. Olmayacağını kabullenmek çok zor. Ne acı birbirimize hasret gideceğiz. Ailemizin içinde birbirimize hasret gideceğiz. Hissedilmemiş sevgiler yüzünden yanlış yollarda sevgi zannetiğimiz iki saç okçamasına kapılıp yanlış üzerine yanlış yapacağız. Akıllanınca daha acı olacak, geç kalmış olacağız. 

Ne zaman değişecek çok iyi biliyorum. Birimiz eksildiğinde. Ne yazık değil mi ? Annemizi babamızı ya da onlar bizi kaybedince keşke denilecek. Keşke.. Ama giden geri gelmeyecek. Ben  koca yılları bana sarıl diye beklemişim sen ise beni sevdiğini söylemek göstermek için hasta olmamı. Sen otoriten sarsılacak sanırken ben senin mesafeni ya sevmiyorsa ya kızarsa diye kodlamışım beynime. Siz ne kadar sarılmadıysanız bana, ota çiçeğe bahanesiyle sarılıyorum şimdi evladıma. Siz buna şımartmak diyorsunuz ama benim en büyük korkum bir gün çocuğum büyüdüğünde geçmişe bakıp '' annem neden beni sevmedi ? '' diye düşünmesi. Bilsin ki düştüğünde, yalnız kaldığında, haksızlığa uğradığında değil beraber eğlenirkende yanındaydım. Saçı çirkin olduğunda bile onu sevebildiğimi, düşük not alsa da önemli olanın insan olabilmek olduğu, durduk yere gidip gıdıklayıp, öperek uyandıran bir annesi vardı. Aynı evin içinde bir gün benden kurtulmayı bekleyerek bir arada yaşamak zorunda olan insanlar olmadık.

 

 

 

 

 

 

 

 

 
Toplam blog
: 10
: 136
Kayıt tarihi
: 30.11.17
 
 

Geç kaldım.. Her şeye biraz, Kendime çok.. ..