Böyle sabahlarda üşeniyorum ben yaşamaya

Hani bir sabah; o hain pencerden gün ışığı sızar da kıvranırsınız ya.
Siz daha karasızlık içinde gezinirken, uyumakla uyanmak arasında ki o ince çizgide; o tüm cüretiyle çıkagelir yerleşir tam da gözbebeğinize.

işte bu ani hamleden sonra; o "sabah güneşi" değil, düşmanınız oluverir birdenbire.
Kızmak en doğal hakkınızdır: Gelir, başka yer yokmuşcasına, saplanı verir kirpiklerinize.
Hatta, o bununla da kalmaz, durdurakta bilmez, bana mısın hiç demez.

Tüm o kirpikten barikatları, yastıktan duvarları, tüm o savunma kalkanlarını birbir aşıpta kuruluverir başköşenize.Ve üstüne üstülük oluyorsa tüm bunlar, uyumanın keyifle varacağınızi o tatil sabahında. Yazmak için başka ne ister ki, insan daha...

Üşeniyorum ben böyle sabahlarda yaşamaya...
Uyanıpta yeni güne başlamaya, sıcak yatağımdan kalkıpta soyunmaya,
Kahvaltıda ekmeğimi kekikli zeytinin yağına banmaya,

Üşeniyorum işte...
Perdelerimi açmaya, açıpta dışarı doğru uzanmaya,
Bahçemde ki bahar açan dallara bakmaya,
Sereserpe uzanmış, mor levantalarımı koklamaya,
Hatta, usulca yanaşan minnoşa dahi bulaşmaya...

Oysa ki, bahar yorgunu şu miskin ruhum,
Üstelik varını yoğunu kaybetmelerin kıyısında,
Bense, dudağımda neşeli bir şarkı eğlenip duruyorum yatağımda...

Diyorum ya: Tembelim işte. Üşeniyorum böyle sabahlarda ben, yaşamaya...
Olsun seviyorum yinde de kendimi. Hatta en çokta böyleyken ki, halimi.

Yaşamı tanımakla uğraştıkça; anlıyorum ki tüm bu endişeler, kaygılar hepsi boşuna.
Bu arada kulağımda şu guguklu zımbırtıda: İnanamıyorum... saat onikiyi vurmakta.
Benim aklımsa, hala gökteki pembe-beyaz puf puf olmuş bulutlarda.

Şu çok bilmiş tarafımım yine dırdır etmekte: "Kalk artık vakit neredeyse öğlen olmakta",
Ama ne fayda...kıvrılıyorum ben hala bir oyana, bir öteki tarafa...
"Ne de komiktir halim" diyor, gülüyorum kendime bu arada.

Uzanıyorum sol yanıma, akşamdan kalma yeşil elmam hala başucumda...
Şimdi avuç içlerimde birde elma...dişliyorum kütürdeterek boyuna...

"Amaan tembellikte hayatın tadı" diyor, sarılıp yastığıma, uyuyorum bir yarım saat daha...
Diyordum ya, inanmıyor muyduz siz yoksa : Ben böyle sabahlarda üşeniyorum yaşamaya...

Sevgi ve ışıkla
Ayna

18/05/06