Boynumuzun borcu

/ıssız yollarda kayıp mevsimlerin fırtınası sürerken

gözlere tel örgüler örüyor zaman

kimsesiz annelerin yarım yüzlerinde

hazana yürüyor ayaklar

baş vermeyen umut üç ayaklı sehpada /

hem nalına hem mıhına diyenlerin seslerinde

şaştı hayat kıblesi

hazırlarken ölüm pençelerini

karanlık gürlüyordu göğün yüzünde

yüzyıl kadar uzun süren an/da

kırbaçlar şaklarken o toy başında

terlememiş bıyığına, alnından düşen terde sorguladın kendini

sadakat neydi / neydi bu darbe dedikleri

kendilerine dönmeyen bumerangın, gelip sana dönmesi mi

kınalanıp sen gibi binlercesi

al kanlara boyanmaya gitmediniz mi

şahadet yeminini yine sizler etmediniz mi

oku sen mi yerleştirdin gerilen yaya

kışkırtan sen miy din ki

çıldıran öfkelerde karışıp sapla saman

kıyametler koptu, tutuştu kin alevi

oy oy oy benim saf yürekli Memetim oy

ayağa kalkar mı yıkılmış bedenin

gelir mi yeniden tükenmiş gülüşlerin

güneşi açar mı kararan sabahların

yeniden inanır mı sana sevdiceğin

And olsun ki, Rab biliyor Memet

kapanan gözlerin karanlığıydı yaşam sevincini boğan

gün gelecek hayat sana yine gülecek

çekilir deniz

gel-git sona erdiğinde

yeniden denizine kavuşur kıyı

yaşam, hep bir gel-git olayı Memet

kirlenen yürekleriyle, elleri kanlı vandalları

dünya cehennemini hazırlayan efsunlanmış kafaları

ve onlar kadar çehresi yüzsüzleri

ve onlar kadar methiyecileri Allah’a havale et Memet

acının umarsızlığında, suç yumağına bağlanan beden senin

avazın çıktığı kadar haykır, bu senin vurgun hakkın

yine de affet bizleri, affetmek büyüklüktür

az daha sabret, sabret Memet

öleceğini sandığın günler de geçecek

dualarınla yıkayıp ruhunu

çarmıha gereceksin acılarını

namertler sevinmesin, yaşama yüz çevirme

Nâzım’ı aklayanlar

bir gün sana iade edecek var olan itibarını

Vatan sağolsun demek hepimizin boyun borcu Memet

Hâdiye Kaptan

 (c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.