Bozcaada

Bozcaada kucaklıyor beni, sırtında öbek öbek serili erguvani çiçekleri açmış olan kekikleri ile. İnsana huzur veren bu bitkinin hoş kokusunu, soluğum kesilircesine duyuyorum. Ruhumu ve bedenimi keskin bir mutluluk sarıyor birdenbire. Deniz boyuna sandallar dizilmiş sıra sıra. İçlerinde her bir balığın hüzünlü hikayesini yazan nemli balık ağları ile aheste aheste çekilmeyi bekleyen kürekler. Deniz sesiz sakin, deniz umursamaz, deniz bütün zenginliği ile kendini gösteren kaleyle göz göze. Ada, canayakınlığı ile yüreğimi tavlarken, etrafta sizi misafir etmek isteyen şıkır şıkır mekanlara kaptırırsınız kendinizi. Her bir mekanda, ya yazılmış , ya okunmuş ya da çizilmiş geçmişlerin olduğunu düşünür “Keşke” dersiniz .”Hepsini dinleyebilsem.. 

Kaleyle tanışmak istiyorum. Ne zaman, kimler tarafından yapıldığı bilinmeyen bu kale, konumu bakımından, asırlar boyunca istîlâ edilmiş. Geçmişten çok az izler bırakan kalenin içinde, bitmiş hayatları gözümde canlandırıyorum. O dönemde yaşayanlar, savunmak amaçlı, kalenin içinde iki ayrı kademe oluşturmuşlar. Kayalıklar üzerine kurulu olan kalenin etrafında, bir zamanlar suyla dolu olan hendekler mevcut. Kalenin iç kısmında, balıkçıların ağlarına takılan amforalara ait yer ise ilgi çekici. Bu testilerin su sızdırmaz özellikleri, onların kullanımını çok amaçlı hale getirmiş. Şarabın, zeytinyağın ve her türlü yiyeceğin muhafaza edildiği amforalara, ölen çocukların konulup gömülmeside etkileyici. 

Yolların kenarları üzüm bağları ile süslü. Bağlardaki henüz olgunlaşmamış üzümler, ergen olmamış genç bir kızın, dalga dalga saçları arasında rüzgâr vurdukça kaybolan, bazı bazı ortaya çıkan utangaç küpelerini aklıma getiriyor. Sonra, bir kadeh şarapla ünleniyor Bozcada.Tatlı tatlı rüzgârlarına kapılan aşıkların, yüreklerini sarhoş eden üzümleri ile. Ve yine, kekik kokusu! İçimden diyorumki; peşimi bırakma! 

Kıvır kıvır yollar aşağıya doğru süzülürken, hayran kaldığım Ayazma Plajının, masmavi güzelliği ile, her şeyi unutuyorum. Berrak suyun rengi, kimi yerde turkuaz kimi yerde ise yeşile dönüyor. Suyunun incitmeyen soğukluğu ise, bütün hücrelerimi yeniliyor sanki. Bu özelliği, kutsal denilen doğal kaynak suyu oluşunu hatırlatıyor bana. Yeşil çamların, neredeyse üzerine düşecek olan beyaz bulutlar çarpıyor gözüme. Elimi uzatsam, dokunabilecekmişim gibi. Bakır, altın ve gümüş karışımı tane tane kumları avuçlamak istiyorum bir anda. Aralara karışan duman rengi bulutların üzerine serpmek için. Gün ışığında başka bir cennet Ayazma Koyu. Üzerinde gemilerin yanan ışıkları ile, insanı anılara sürükleyen gece ışıgında ise, başka bir cennet.Adada ayrıca; Beylik, Akvaryum, Tuzburnu Sulubahçe gibi bambaşka tadlara sahip, irili ufaklı koylarda da, kendinizi zevkten kaybedebilirsiniz. 

Arnavut kaldırımlı sokaklar çok hoşuma gidiyor ve gülümsüyorum neşeyle. Özellikle Rum Mahallesi oldukça bakımlı. Mahallenin ortasında bir kilise ve saat kulesi var. Şirin şirin mekanların kapı önleri ve pencereleri tatlı dilli çiçeklerle donatılmış. Belli ki burası, misafirlerini şımartmak isteyen ev sahipleri ile dolu. Bu düşünce bile, insanın gönlünü hoş ediyor doğrusu. Sokak aralarına yayılmış restoranlar ise, adaya farklı bir samimiyet katıyor. Ve yine kekik kokusu. İçimden diyorum ki; Peşimi bırakma! 

Rüzgar güllerinin, kulaklara hoş gelen fısıltısı, Batı burnu’nda, gün batımına davet ediyor insanları. Ege Deniz’i sonsuzluk gibi uzanmış meydan okuyor gökyüzüne, mavinin en güzel haliyle. Adanın bir ucunda Yeşil Fener, diğer ucunda Polente Feneri. Gemicileri bekliyor güçlü ışığında. Albümlere eklenecek yeni fotoğraflar. Tenedos ve antik Troya kenti bakışırken, yeni yolculuklara kaldırılan şarap kadehleri. Ve yine o kekik kokusu. İçimden diyorum ki; Peşimi bırakma! Bozcaada; güven ve huzurla dolu, kekik kokulu mutluluk demek! 

ARMUTLU OTEL 

11 Temmuz 2010 

Sertap YAR