Bu da benim!

İçim bas bas bağırıyor; “Bu da benim! “ Kıyaslanmaktan, yargılanmaktan öylesine yorgun düştüm ki; inanın “ Bu da benim! “ diye bağıracak, bunu dillendirecek gücüm bile yok. İçimden cılız bir ses yükseliyor zaman zaman. Fakat onun sesini de hemen kesesim geliyor. Çünkü biliyorum ki; isyan dolu her sesin arkasında bir inkârım var, bir kendimi reddedişim var. Bu farkındalığa sahipken birilerine kızgınlığınızı da tam olarak yaşayamıyorsunuz. Kendinizi de tam kabullenemediğiniz bir noktaysa da kabız olup tıkanıyorsunuz her anlamda.

Çoğu zaman olduğu gibi, ekonomik yetersizlik duygularım çok yoğun şu sıralar. Geçmişimi bilenler tarafından sürekli yargılanıyorum; paramı har vurup harman savurduğum ( şimdi de olmayan paramı harcadığım konusunda hem fikirler ), parayı kontrol aracı olarak kullandığım (bugün olmayan parayla bunu yapamadığımı herhalde farkındalar), velhasıl para konusunda başarısız olduğum konusunda sürekli konuşuyorlar, akıl veriyorlar. Bazen duyuyorum, elimden gelenin en iyisi ile uyguluyorum; bazen de benim geçmişte yaptığım( bugün de fırsat olsa yapabileceğim ) gibi parayla kontrol edildiğimi düşünüyorum ve o zaman çıldırıyorum işte. Uykusuz geceler birbirini takip ediyor, tıpkı bugünlerde olduğu gibi.

Elimdeki kitapta yer alan iki özlü söz; bugünümü kurtarmaya yeter inşallah! Paylaşıyorum:

“Yaptığımız şeyler için pişmanlık zamanla geçer, ne var ki, yapmadığınız şeylere pişmanlığın çaresi yoktur.” SYDNEY J. HARRIS

“ Davranışlarından utanıp sıkılma. Yaşamın tümü bir denemedir.” RALPH WALDO EMERSON