Bu Gidiş Nereye?

Çocukluğumuzdan beri duyduğuğmuz ve halen devam eden, o duymaktan nefret ettiğimiz dört kelime:

Gelişmekte olan bir ülkeyiz...

Peki sorarım size, neden gelişemiyoruz?

Cevap çok kolay:

1-Kültürsüz eğitim.

Bakın arkadaşlar herhangi bir konuyu doğru algılama veya karşımızdakine doğru anlatabilme bir kültür işidir. Kültür illa bir toplumun geleniği,örfü,adeti olarak tanımlanamaz .Kültür aynı zamanda herhangi bir çalışma,araştırma yaparken sadece kendimiz için değil bizden sonrakileri ve daha da sonrakileri düşünerek işimiz ne olursa olsun ona sadık kalmamızdaki en büyük sebep olmalıdır. Yani argo tabiri ile günü kurtarmaya çalışırsak eğer bahsettiğim ve çok önemli olduğunu düşündüğüm bu kültürü veremeyiz. Bunun farkına yıllar önce varmış ülkelerin günümüzde yerini rahatlıkça görürüz ve bunda eğitimin hatrı sayılır önemini görmemek zannımca körlükten başka bir şey değilidir.

Örneğin; İngilizlerin bir atasözü vardır;                                                                                                      'Ben göremez isem torunlarım görür.' ve tüm işlerini, uğraşlarını, yatırımlarını hiç boşa gitmeyecek gibi düşünüp tüm uğraşlarına her ne olursa olsun sadık kalırlar. Bu bir kültürdür mesela. Aynı zamanda deftersiz, kitapsız bir eğitimdir. Çünkü:

Daha sonra gelen torunlarda aynı düşünce içinde uğraşları ne olursa olsun bu kültürün çarkını devam ettirmek için çalışırlar.

Şahsi fikrimce eğitim ve kültürün en iyi bağdaştırıldığı ülke Japonya'dır. Neden mi?                                     Kısa yoldan anlatalım.

Burada çocuklar daha ilkokula başlamadan önce tüm aileler çocukları ile ilk olarak; Hiroşima ve Nagazaki bölgelerini ziyaret ederler,buradan hemen sonra da; Tokyo'ya giderek şehrin ihtişamını çocuklarına gösteririler ve daha sonra anlatırlar: 'Biz yılmadık,çok çalıştık ve yeni nesile böyle güzel bir ülke bıraktık,bizim gibi çalışırsanız sadece kendinizi düşünmezseniz eğer işte tüm dünyayı böyle sizin önünüzde ihtişamlı bir  hale getirebilirsiniz.'

İşte anlatmak istediğim eğitim tam da bu;biz ne zaman,kendimizden sonraki neslin önemini eğitmenimize,öğrencimize aktarırsak işte o zaman;cennet vatanımın güzelliğine güzellik katarız.

Eğitim ve kültür birbirinden ayrılmaz bir bütündür.Ne vakit eğitimimizi kültürlü hale getirir isek işte o gün gerçek aydınlık şafakalara ulaşırız.Israrla vurguluyorum;eğitim bir kültür işidir.Biz bugün bu kültürü verebilirisek eğer sonuçalarını göremesek bile kendi neslimizin evlatları ve daha sonrakiler illa ki faydalanacaktırlar.Sözlerime merhum Hüseyin Nihal ATSIZ şu mısraları ile son vermek istiyorum:

... 

Yeşermesi ektiğimiz tohumun haktır,

İşte o gün ruhlarımız şad olacaktır.                                                                                                              ...

Esen kalın...