bunamış inanışlar

Aklım can kırıklarıyla dolu, ne yana dönsem bir kırığı batıyor ruhuma..Konuştukça içimdeki eskimişlerim, sağır kalıyor şimdime..Pamukla sarasım geliyor aklımı, tıkaç misali..Ne duymak, ne görmek istiyorum içimi..

işte bu yüzden, o sevdiğin ağacın fidanını kestim..

saksıdaki kaktüsü suya boğdum

canını acıttım iki kelimeyle

bir bir eksildim tüm sevdiklerimden kendi isteğimle..

bu yüzden, hiç tanışmadan konuştum

hiç konuşmadan gülümsedim karşılaştığım insan yüzlerine..

çoğalmak istemedim ümitlere..

sevdiğimin elini tutamadım, bir daha hiç tutamam diye..

Yaprağa, çiçeğe, denize, sabah telaşesine, babama, halama, yağmura, foça'ya, sevdiğime, abime, sıcak bir kuzineye, ananeme duyduğum aşkı, artık herşeyi karıştırdım..

Şimdilerde, kırıklarımın üzerine suni yaralar eklemiş, kabuklarımın kilidini de denize atmış, yürüyorum..ne ısınıyor, ne soğuyorum..

işte bu yüzden..bunamış inanışlarımla, tedaviyi reddedip, saçımı kesip gömdüğüm yatırımdan medet umuyorum..

ruhum tesettüre girmiş, meydanlarda sevişmeyi hayal ediyorum..