Bütün Şairler yalan söyledi Bize ; İstanbul

Dün gece İstanbul karanlığında, trafik buhranında eve ulaşmaya çalışırken külüstür aracımızda yörüngesini kaybetmiş çıngıraklı bir yılan gibi manevralar arasında, şunu düşündüm;

Biz neden İstanbul ‘da yaşıyoruz? İstanbul da yaşıyoruz peki İstanbul’un hakkını veriyor muyuz ? Ya da verebiliyor muyuz ?...

Bir gün sevdiklerimizi peşimize takıp Kız Kulesi’nde çay mı içtik, ya da Boğaz da bir öğün balık mı yedik? Galata Kulesi ne çıkıp Hazarfen düşlere mi daldık ne yaptık İstanbul için. Lanet trafiğini, yüksek kiralarının hamallığını çekmekten başka. Neden İstanbul da yaşıyoruz o zaman, bizi bu afyonlu şehre bağımlı tutan ne ?

Bir akşam tiyatroya mı gitmişiz ya da bir maç kalabalığında çılgın gol sevinçlerinde geceyi mi yakmışız, ne yapmışız İstanbul da yaşamayı hak edecek?!

Bir kere bile Marmara’da serpilmiş adalara ayak mı basmışız? Bu şehir bunca kahrına ve cezasına rağmen neden hala düşlerimizde…?

Bize ekmek verecek diye çalış babam çalış. Hangi şehir bu kadar ekmek çalar soframızdan…? Kendi Boğaz’ını doyurmaktan bize gelmez sıra, ekmekten de vazgeçtim, ya çaldığı zaman?!

Nikotin gibi kana işlemektesin İstanbul, çeksen bir dert, çekmesen ayrı dert. Şairlerin hepsi yalan söyledi bize…!

arayan mevlasını da bulur İstanbul'unu da.