Büyümedim büyütüldüm yaşam

Anladığındı bahar, sonbahardı

Usulca gömülürken sıcağıma.

Doyarken göğsümden kısa

Bir geçişti dinlenmelerin, kucağımda.

Gözlerin gün olurdu gecelere

Bilmezdim olduğumun dışını

Öğretilirken zamanın geçişleri

Senide ortak ettim bilmeden affet.

Bahara tutunmayı öğrenmişken,

Sevgiye istismar fırtınaya bihaber

Perdesini kapatamadığım sahnenin

İçine hapsettim yaşam adlı piyesi.

Büyümeden büyütülmek tanrının eli

Bir kuş sürüsünde sevda türküsü,

Bir boranda köpüren dalga öfkesi...

Yumuldu avuçlarım onura iman.

Sevgiye gömülü tohumun umudu

Görünmez güçtür karanlıklarda

Dünya yüzüne çıksa bir gün

Kendi kendini büyütür inan, inan!