Büyümek

Peki ya büyümek… Büyümek nasıl bir duygu… Düşün çocukken yaptıklarını. Dünya o zaman ne kadar basit geliyor değil mi? Her şeyi yapabileceğini sanıyorsun… Sanki sen herkesten daha güçlüsün. Kimse seni yenemez. Kahramanların vardır senin, hayallerin vardır. Korkmazsın hiçbir şeyden çünkü çocuksundur sen. Kimse seni üzemez, kalbini kıramaz, mutsuz edemez, bırakamaz seni. Çocuksundur sen... Hep çocuk kalmak istemişizdir… Dert keder üzüntü hiçbir şey yok. Nasıl olsun ki çocukken tek bir amacı olur insanın… Gülüp oyun oynamak. Sonra yavaş yavaş büyürsün. Artık hayata farklı bir pencereden bakmaya başlarsın… Hayatın o labirent yollarına seni bırakırlar. Artık tek başınasın. Etrafına bakarsın kimseyi bulamazsın... Seninle olan insanlar bırakmışlardır seni. Neden yolunu bulabilmen için… Allah’ın belası yolunu senin bulmanı isterler… Ama sormazlar sen ne istiyorsun diye

Sonra biraz daha büyürsün ve artık kalp kırıklıklarına üzüntülere acılara kederlere davetiye vermeye başlarsın. Hep bir film çevirirsin… Ama filmde baş aktör sensindir. Bütün kurgu senin etrafında döner.. Senin hayatını konu alırlar… Onlar ne derse sen onu oynarsın… Çıkmak istersin filmden ama izin vermezler.. Neden? Aslında herkes oynadığı rolden mutsuz. Çünkü bir gün sonu gelecek ve rollerimizi geri vereceğiz. İşte o güne kadar nasıl daha mutlu olabiliriz nasıl daha çok güleriz bunları konuşmamız gerekiyor. Hayatımızda hiç kalp kırıklığı yaşamasak acaba çok mu mutlu olurduk? Sorunun cevabını bulamıyorum. Ne kadar etki ederdi bu bizim hayatımıza yaşamımıza.. Karşındaki insanı anlamak onu hissetmek… Dokunmadan hissedebilir misin? Görmeden görebilir misin? Konuşmadan anlayabilir misin? Peki o ilk an vardır ya.. Gözlerine ilk baktığında ne hissedersin… Bazen bir çok şey bazen hiçbir şey… Etrafında olup bitenleri seyretmek zorunda kaldığın dönemlerde kendi hayatına ne kadar vakit ayırabilirsin… Büyümek ; onu anlatmak çok zor. Nasıl anlatılır ki büyümek. Çocukken kurduğunu bütün hayallerin yerle bir olması demek büyümek... Hayallerini yakalamana izin vermezler. Sen kopyalarsın yapıştırırsın düzeltirsin.. Ama biri çıkar gelir ve senin yaptıklarını kesip ve bir anda siler. İşte o anda hayal kırıklığın başlar. Büyümeye asıl onda  başlarsın.. Ve hep bu soruyu sorarsın! Büyümek istiyor muyum?