Buz çiçeği

En uzun, derin bir kış gecesinde

Masum umutların terli ellerinde

Bir dünyanın ayrı yürekte

Sükuta eren sesiydi yaşadığımız.

Mavi yolun sonunda kopacaktı

Ateşi ile kavrulan ellerimiz.

Ölümün yıkamayacağı inancı

Sonsuzluğa örerdik düşe kalka.

Anlamak anlaşılmak sezgilerle,

Kaf dağının ardından sevgiyle.

Azar azar küçüldü zaman.

Buz kırkları batarken rengime.

Gölgelere sığındım susuz.

Uzun yalnızlık senfonisinde

Bilinç taşlarım savrulurken

Ayaza çekildi avuçlarım.

Şimdi en uzun kış gecesinde

Üşüyorsa terli ellerin,

Gölgelere sığın

Solmasın renklerin.