- Kategori
- Şiir
Buz gibi

En güzel yalanımsın benim
“Hücum” emri almış dudaklarımdan
Gözlerim pusuda,
Bir kedi sokulmuş sıcak iklimine
Buz gibi ürkek
Buz gibi yalan
Buz kokan bu şehrin caddelerinde
Upuzun bir roman...
Cesareti yok gözlerinin
Gözlerimden düşmeye
Dudaklar buz
Ucuz bir kahramanlık bizimki;
Elde kılavuz,
köy “görünen”
Öylesine bir macera bizimki
Ölesiye basit
Bir adım ötede
“dur” diyecek uçurumun buz sesi
Dal gibi koparacak
Yok edecek –ümitvar-ımızı yoğumuzu
Can gibi bir can alacak benden;
Sen gibi
Gül gibi koparacak
Buz gibi soğuk.
Ne Mecnun tanır, ne Juliet bu şehir
Mahkumsan ölüme
Umut tükenir
Yar gecikir
Belki hiç gelmez.
Ama umut değil miydi fakirin ekmeği
Sen değil miydin umut
Gözlerin sen...
Uçtu uçacak bir kuş avuçlarımdan
O yol uzundur
Giden döner mi?
Gider mi seven?
Ucuz bir kahramanlık bizimki;
Buz gibi
Görmeyiversin güneşi...