- Kategori
- Şiir
CAMGÖZLER
I.
Herkes kendi camından
Canının içi göz aynasından
Dünyasına bakıyor, bakıyor
Görüyor sanıyor, gören
Bakan, camgözler,
Oyuncak bebekler,
O kadar sahici ki
Görmese de görüyor gibi
Bilmese de biliyor.
Öyle biliyor,
En kötüsü de bu,
II..
Sabahı görürsek
İşte yeni bir gün,
Herkes, oysa nasıl da mutluydu dün...
Ya bugün; kimler var da yok
Bir dünya masalı oldular,
Dünya markası isimler...
Dünde kaldı hikâyeleri
Anlatır, herkes kendince, ekleyerek çıkararak
Yalan yanlış bir şeyler...
İşte o yüzden dünden helâlleşmek lâzım,
Dünde iken...