Camilerin paşası

Balıkesir’ e ilk geldiğim anda itibaren hep duydum adını, Paşa cami. Neden bu isim verilmiş dedim kendi kendime. Aklıma Bursa’ daki camiler geldi. Muhteşem el işçiliği, yoğun emekle yapılmış. İstanbul’ daki örnekleri anımsadım atalarımızdan geri kalan, eşsiz örnekleri. Her halde onlar kadar görkemli ve ilgi çekicidir dedim kendi kendime. Bir bahar öğleden sonrası. Hava yine kararsız, yağmur yağsam mı, yağmasam mı diye inçe düşüncelerde. Her olasılığa karşın şemsiyem yanımda. Daha önceleri çok yakalandım , ani yağmur yağışlarına, bu kez tedbirliyim.Yeni çarşıdan yukarı vurdum kendimi yola.Düz gittim.Şehir haline dönmeden , birden tam karşımda belirdi.Bulunduğum yerde bakınca , yerden epey yukarı seviyede, önünde yüksek duvarları, beş altı musluğu bulunan çeşmesi. Çeşmelerin hemen sağında epeyce bir basamakla çıkılan bir ön avlu. Ön avluda bir, bir tanede otobüs durakları yönünde olmak üzere iki çeşme daha.Yine eski taş işçiliğinin eşsiz örnekleri ile örülmüş duvarlar.Kubbesi kurşun kaplı.Diğer örneklerine karşın mütevazı ama benim için camilerin Paşası.Paşa cami ile ilk karşılaşmamız böyle olmuştur.

Daha sonraları eski ağaçlarla kaplı bahçesinde çok yorgunluk giderdim. Yolda elime bir simit alır. Ağaçların altındaki banklardan birine, yer bulabilirsem oturur. Bir yanda simidimi yer bir yandan insanları seyir ederim. İyiki Zagnos Paşa adlı o büyük insan bu eseri yaptırmış. Bizde onun sayesinde, bizden öncekiler gibi, kimimiz ruhlarımızı. Kimimiz yorgun bedenimizi dinlendirmek için bir sığınak kazanmışız.