Çamur at izi kalsın

Önceleri nohut fasulye pirinç, mercimek gibi kuru gıdaları ambalajları ile alamazdık, pazara gider çuvallardan o çuvalı dolduran üreticinin ya da toptancının taktir ettiği oranda taşa toprağa da parayı sayar sonra evde ayıklar kalan kısmı pişirirdik.

Sevgili annem yemek yapılacağı zaman geniş bir tepsiye döker haydi ayıklayın derdi. İçinden değişik renk taşlar, ya da tanımlanamayan bir şeyler çıkardı. Bunları ayıklar yıkar sonra ocağa koyardık.

Şimdi eskiye göre daha temiz, ve içimize sinen şekilde bildik markalar ambalajlı.

Nerden nereye geleceğim. Mail kutumuza da ya da yorum olarak lafın meclisten dışarı yine böyle çer çöp düşüyor ne yazık ki. Kimliğini gizleyen bu tür kişileri ben bu taşlara ya da tanımlanamayan cisimlere benzetiyorum.

Bir şekilde üye olmuş ama ne yazık ki blog sayfası olmayan gelip kendini bir şekilde tatmin ettiği sözlerle içinin çirkinliğini ruhunun karalığını döken kişiler var.

Bugün benim yorumlarıma da önceleri dostça yazdıklarımı beğendiğini söyleyip mailleşmek istediğini söyleyen kişi bugün bana yazdığı yorum da benim hep bir yerlerden alıntı yaptığımı, bundan rahatsız olduğunu söylüyor.

Hey ya rabbim diyorum… Hep benimi buluyor böyleleri. Demek ki ben harika yazıyorum ki yazdıklarımı alıntı sanıyor.

İspatlaaaa diyorum bu kişiye. Rumuzu “zeydoğ”

Ben böyle gizlice karasını çalıp kaçan arkadaşlara sadece gülümsüyorum. Yüreklice çıksın ortaya o yazsın hoş yazılar bizde nasiplenelim bari onun bu geniş ufkundan.

Elbette ustaların şiirlerini yazımız aralarına serpiştiriyoruz isimlerini eserlerini belirterek.

Yazdıklarımız yaşadıklarımızdan kısa kısa alıntılar, kimi gün pür neşe gelip lahana sarması yaparken kimi gün oğlumuzun askerden dönüşü anlatıyoruz arkadaşlarımıza.

Kimi gün isimleri değiştirip yaşadıklarımızı kendimizce kısa denemeler haline getiriyoruz.

Orman yangını anlatmışım bir yazım da bir Çanakkale gazisinin Gelibolu’daki ormanların yanması üzerine “arkadaşlarımın yorganı yanıyor” sözleri için bir blog yazıyorum gözlerimde yaşlarla.

Bir fıtık ameliyatını anlatıyorum acısını bir kenara itip komik yanlarını anlatarak bu rahatsızlıktan ürkenleri biraz olsun rahatlatmak adına…

Kadınların korkulu rüyası meme kanserinden korunmak onu denetim altında tutma amaçlı korku içinde gittiğimiz o mamografi çekimini adeta komik çekinilmeyecek bir olaya dönüştürüyoruz.

Hangisi alıntıdır? Çamur at, izi kalsın misali yüreksizce yorum bırakanlar. El insaf diyorum.

Madem biz yapamıyoruz buyurun siz yazın biz okuyalım.

Başka bir çözüm öneriyorum okumayın silin atın….) değil mi ama…

İşte böyle sevgili arkadaşlarım sanırım ben biraz hassasım ama bu tür rahatsızlık verenlere gereken yanıt verilmeli.

Yazmaya devam, tüm MB arkadaşlarıma ve editörlerimize selam, iyi ki varsınız.