Can yoldaşım

Gece yeniden alevleniyor sanırsınız. Islık çalıyor ardı ardına rüzgâr. Yoldaki adımlarda geçmişimizi arayan yoldaşım, gece yarısı uçacak diye korkuyorum. Dinsin artık rüzgâr, evimizin çatısı uçacak.

Rüzgârın uğultusu bu güz mevsiminde beynimi deliyor. Bu kuytu yerde aklımı yitireceğim diye korkuyorum. Başımı yasladığım sevdamdan, okuduğum kitaptan ve sarıldığım ince battaniyemden başka neyim var? Sesi dinliyorum. Uğultu, korku filmlerindeki sessizliği aratmıyor da değil. Göz kapaklarımın, titreşimin derecesine göre ara ara büyüyüp küçüldüğünü hissediyorum. Göz bebeklerim yuvalarından biraz öne, biraz arkaya kafamın ileri geri hareketleriyle şekilleniyor. Kaşlarım yuvarlak şekiller çiziyor. Alt dişlerimle, alt dudağımın bir kenarını, bazen de hepsini fark etmeden ısırıyorum.

Merdiven basamaklarından aşağıya iniyorum. Gıcır gıcır sesler çıkarıyor. Sert adımlarla basınca kendi kendimi korkutuyorum. Arkamda biri varmış gibi hisse kapılıyorum. Arkama bakıyorum kimse yok. Tutunarak devam ediyorum. Merdivenin ahşap kolları yıkıldım yıkılacak diyor. Tüm gücümü vermiyorum. Mutfak kapısının yanındaki bahçeye çıkan dış kapıyı açıyorum. Can yoldaşıma sesleniyorum. “Sırdaş gel artık, rüzgâr çok sert daha fazla seni hırpalamasına izin verme.” Sesimi duyup, el işaretiyle tamam, geliyorum diyor. Gülümseyerek ona acı bir kahve yapıyorum. Yine aynı şeyleri konuşuyoruz, yine aynı şeyleri anlatıyorum. Üzerinden ince ceketini ve şapkasını çıkarıyor. Kahve için teşekkür ediyor ve aynı cümleleri kuruyor. Yine gözyaşları, yine aynı çaresiz ve ümitsiz bakışlar…

Kemikli omuzlarına dokunarak sarılıyorum. “Geçmişi geri getirmen ya da geçmişe gitmen mümkün değil. Acılar hemen geçmez ama yıllar iyileştirir. Zamanı, parmak ya da takvim hesabı yaparak geçirmeyi bırak. Aynalara dön, kendini bul. Kendi rıhtımında bedeninle değil artık kayığın ile yüz. Denize bak, yeni doğan güneşi gör. Gördüğün yeniden doğuşu kalbine ilmek ilmek işle, yeniden doğmak için. Aşkımız gibi, varlığımız gibi, bir zamanlar tam ekip olan aile sıcaklığımız gibi.”