Cana can katanlar

İnsanoğlunun yaşamı, sürprizle doludur. Nerede, ne zaman, hangi olaylarla karşılaşabileceğinizi önceden bilmeniz mümkün değildir.Kişi, ne olacağını değil; ancak ne olduğunun farkına varabiliyor.

Yardımlaşma ve dayanışma ruhunun geliştiği toplumlarda, huzur vardır, kardeşlik ve dostluk vardır.

Geçen hafta, İskandinav ülkelerini gezip gelen bir arkadaşım anlatıyordu...

''-Sanki ayrı bir Dünyanın insanları gibiydiler. Kütüphaneler çok saygın yerlerden sayılıyor...Parklar, insanlar için olağanüstü donatılmış...

Kuzeyli, Güneyli ayrımı yok...Hazine gelirleri sanki gizli bir el tarafından kardeşçe paylaşılmış...

Özürlü insanların, diğerlerinden hiçbir farkı yok...Yaşam kalitesi aynı...''

Sakatların telefon santrallerine hapsedilmediği; kitapların CD'lere tercih edilmediği ; üniversitelerinin yetenekli insanların seçkileriyle donatıldığı mutluluklar ülkesi birarada...

Devlet başkanlarının vatandaşlarıyla aynı yerde düğün yapmasını; bakanların herhangi bir vatandaş gibi ''Koruma ordusu olmadan'' çoluk çocuğuyla birlikte piknik yapıp, balık tutmasını; spor kulüplerinde müsabaka yapmasını imrenerek anlatıyordu...

Ülkemdeki hastaneleri düşündüm...Organ naklini bekleyen ölümcül hastalar... Kemik iliği naklini bekleyen çocuklar...

Organ bağışı için başvuranlar ne kutsal insanlardır...Kan vermek için koşturanlar ne yüce yaratıklardır...Kemik iliği nakline katkıda bulunanlar...Şehit ailelerinin derdine derman olanlar...Kardelenleri yaşama bağlayanlar...

Ve daha binlercesi...Cana can katanlar...''İşte gerçek insanlar bunlardır'' Diye düşünürken dalıp gitmişim uzaklara...