Canın yansa canım yanar…

Nasıl bir kuvvet ya da bağ ki bu aşk aldığımız nefes,sevdiğimiz yemek,gittiğimiz yerler,döktüğümüz gözyaşı ve çektiğimiz her acı bir oluyor bizim için.

Hani eski Türk filmlerinde ikizlerden birine hançer saplanır diğeri de kıvranırdı ya o misal bizimkide.

Senin yüzünde güller açsa benim yüreğimde sonsuz uzanan çiçekli bahçeler var oluyor.

Senin ruhun daralsa benim dünyam kararıyor.

Senin eline kıymık batsa benim bileğim yerinden kopuyor.

Senin gözlerine yaşlar dolsa bende kanlı çağlayanlar akıyor.

Bu kadar kuvvetle seni hissetmek ne kadar tarifsiz duygudur ki her bir zerrem seni yaşıyor,seninle can buluyor…

Hani diyorsun ‘’hep gül istiyorum sen…’’ diye.Ben hep gülmesem de senin için gülümsüyorum bu hayata biliyorum ki ben gülersem gülüyorsun sende ve ben senin için seviyorum bu hayatı senin için gülüyorum her yeni doğan güneşe…

Biliyorum,hatta çok iyi hissediyorum yüreklerimizin birlikte attığını ve her anı aynı hislerle yaşadığımızı ve seninle olmanın keyfini de kederini de seviyorum en az seni sevdiğim kadar hem de.

Canın yansa canım yanar,canım yansa canın yanar çünkü ayrı bedenlerde tek yüreğe sahibiziz…

Hani diyor ya şarkı da ‘’ gül ki sevgilim,gül ki gözlerin solmasın sakın aşk çiçeğin…’’işte sen hep gül ki seninle açan aşk çiçekleri sevgimizle sulansın ve her daim yeşersin.

Gül ki sevgilim,gülsün benimde yüreğim…