Çarp gövdenle

Buz kütlesinin arkasına sakladığım duygularımın, yine de o kalın kütleyi ertittiğini görmelerim...

Isınıyorum zannettiğim anda soğumalarım, soğuk zamanlar da yanmalarım... Yanarken de sönmelerim...

Saklıyorum ben, senin güneşine inat, sana inat. Daha kalın buzlar örüyorum önlerine, kalınlaşıyorum. Eritmek için çabalasan da; yakarken, kalıplaşan duygularının soğuyacağını bilmelerim... Koca bir kütle bu; kökü suyun altında... Yüzeyden gel! Çarp! Kır kütlemi! Erimiş duygularım batsın, köküme yeni kök eklesin. Gel, haydi çarp gövdenle!