Çatıda Adorno'dan bir Paragraf, Dali'den bir Resim, Ran'dan bir Şiir...

Çatımda Dali'nin O tablosu sergileniyordu; yağmur, kar, fırtınaya aldırmadan; deli deli, dolu dolu.

O paragrafı buraya yazmayacağım, çık kendi çatına ve oku; o paragraf senin ve senin ve senin çatında yazılı.

Onun çatısında Veli'nin şiiri, diğerinin tepesinde Anday'ın ve ötekinin zirvesinde Rifat'ın ve öte bir çatıda kocaman bir KAHKAHA resmi; HAH HAH HAAA!...

Ran, dan DAN dan yürüyordu çatımda, çatılar dolusu ŞİİR eşliğinde.

Komşu şehrin bir çatısında komşu şehrin BOĞAZ'ı resmedilmişti; DENİZ ne güzel köpürüyordu çatıda. Hah işte YAŞAMAK bu, yazısı akıyordu bir başka yüreğin çatısından.

Boş çatı kalmasın ahaliii!...

Çatılarınızı en sevdiğiniz ne varsa, onlarla doldurunuz boyayarak, yazarak, çizerek, düşünerek; ama çatılardan düşmeden, ayakta kalarak: DOLUN!

Montaigne, hangi kente gitsem, o kentin çatılarında. Kentlerden kentlere, çatılardan çatılara hoplaya zıplaya yaşıyorum şiir şiir, resim resim, müzik müzik, deneme deneme....

Deme deme, sen de çatını GÜZELLE!

1. Not: Her şey bir tarafa, çatılarımız NEDEN bu kadar renksiz; bence MUTLAKA canlandırılmalı çatılarımız; resimlerle, şiirlerle, öykülerle...

2. Not:

Dizede tamam ama

ben gerçek hayatta

hayatımızda

görmek istiyorum

Dalili çatıları

Ranlı, Velili

Adornolu;

anladım, anladın;

anladılar mı?

Ş.Y.