Cehalet ile savaş

Karanlıklığa sürüklenirken kardeşim,

Bir katre ışık götürüyorum ruhumda.

Aydınlığın özlemi renkler, bir bir sarmalıyor,

Zihnimi, bedenimi ve takatimin son düzlüğüne kadar.

Etrafımda uğultulu sesler adaletten,

Yağmur sesleriyle bölünüyor rüyalarım,

Şimşeklerden dağlara düşen kıvılcımlara uzanıyorum,

Azap zincirlerini kırıyorum, cehaletin.

İçimde patlayan volkanlara kulak verecek sesler arıyorum,

Biliyorum, yalnız değilim ama, neredesiniz kardeşlerim,

Ruhum ve bedenim öylesine kurak ve halsiz,

Uzatın kollarınızı, yalnız solmasın ellerim.

Refik BAŞDERE, Ankara, 29.07.2015