Çekiştiriliyorum

Başımın içinde bir uğultu, nereden çıkıp geldiğini bilmiyorum. Gecenin dört buçu ğundan beri uykuyu düneyi terk ettirdi. Olmuyor; uyuyamıyorum, eskilerden kalma bölük pörçük bir yığın anı dikiliyor tepemde, zaman zaman birer karabasan gibi çöküyorlar soluğuma. Nefesim kesiliyor bazen, bazen de göğsüm sıkışıyor, daralıyor; boğazımı yırtarcasına çıkıyor soluk, ciğerlerimden adeta, sanki sol tarafıma tonlarca taş oturmuş gibi hissediyorum.

Alışılmadık duygular arasında gel gitler yaşıyor ruhum; kimi sağımdan kimi de solumdan tutmuş ileri geri çekiştirilip duruyorum. Örseleniyorum, sarsılıyorum, tar taklanıyorum, ağrıyorum! Kendi içimde küçük kıyametler yaşıyorum. Bu ne ağır bir süreçtir ya rab git gide kendime yabancılaşıyorum.

“Kim bu suratına savaş boyaları sürmüş yaratık, diline küfürleri dolayıp pelesenk etmiş insancık!? Cümlelerin modası mı geçti de şeytanı buyur ediyorsun zihnine!? O da boş durur mu tabi, kıvılcımı bulmuş, benzin döküyor üstüne üstüne! Ardına kadar açılmışsın karanlık sulara. Rehberinde maazallah pek de tekin pabuçtur ya!

Sen şimdi ölçme, biçme, tartma , işlerini de bırakırsın, kurulursun koltuğuna sahnede olan bitenleri seyre dalarsın! E nede olsa bahanen hazır, nedenlerin yığın yığın, kapının ardında bekliyorlar seni, aralarından herhangi birini seç beğen al. Aman ha sakın savaşmaya falan kalkışma neme lazım kırılır incinirsin! Sonra birde o kırık dökükleri tamiratla yapıştırmakla uğraşmayalım!”

Bu güne kadar göz göre suiistimal edildiğinin farkına varmak, kelimenin tam anlamıyla, insanın tepesinin tasını attırıp, kanı beynine sıçratıyor!

Böyle bir durumda insan kendine mi kızmalı yoksa içindeki öfkeyi kini büyütüp karşısındaki suiistimalcinin üstüne mi salıvermeli; emin değilim!

Başımdaki dumanlar dağılsın diye, kalkıp bir sigara yaktım, hali hazırdakiler az geliyormuş gibi bir de sigaranın dumanı eklendi ortama. Hah şimdi tam oldu işte; artık göz gözü iyice görmez oldu!

Üstüme üstüme geliyor duvarlar, ben kaçtıkça kovalanıyorum , kovalandıkça kaçıyorum, düşüyorum, kanıyorum… Durmadan dinlenmeden tekrar ediyor bu kısır döngü, kendinden çok beni hırpalıyor, yıpratıyor! Ben nokta koymaya çabaladıkça o, virgül kondarıyor.