Cellât

-Cellât - 

Sisler altında uzanan 

Prusya mavisi bir şiir
darağacında. 

Kambur, parmakları kıllı,
sarhoş bir cellât
yaklaşıyor,
usul usul. 

Titriyor şiirin karşında.

Korkak! 

Şiir idam sehpasında dimdik! 

Kızıl karanfil gözleri 

ve onur... 

Öylesine soruluyor son isteği.
Nedir? 

Şiir gülümsüyor yarına. 

Cellât, şiiri asmaya korkuyor;
şiir ölmekten
korkmuyor.