Cennet açlığı

İnsan zekası bu, nerede ve nasıl insanları kandırıp, kimleri kullanarak nasıl köşe dönüleceğini iyi biliyor.

İnsan var; bu dünyada rahat, hesap kitap vermiyor, sorgu sual sorulmuyor.Mal üstüne mal, servet üstüne servet. Bu dünyadaki rahatlığını öte dünyaya taşıma gayretinde.

Bu dünyada rahat yüzü görmemiş, mutsuzlar da, “bari öte dünyamız iyi olsun” düşüncesi ile hareket ediyorlar.Onlar da mutsuzlukları bu dünyada bırakıp, öte dünyada rahat etmek istiyorlar.

Bunlar, her insanın kendi dünyasında duygu ve düşünceleri. Problem bu duyguları kötüye kullananlarda.

Kiminin de elinde poşet, koymuş içine biraz makarna, çay, şeker , hangi fakire verir de cennetin yolunu tutarım onun hesabında.

Tüketim açlığı gibi cennet açlığı yaratılıyor vatandaşta. Sonra, “ bu açlığı doyur” deniyor.

Nasıl doyursun?

Fakir fukaraya yardım etsin.

İyi, güzel . Nasıl edecek? Nasıl bulacak gerçek fakir fukarayı hele bir de yurt dışındaysa. Çevresinde göze görünür Müslüman fakir yoksa…

“Biz buluruz senin yerine” diyorlar.

Cennet açlığı vatandaşın yardım duygularını körüklüyor.

“Tamam” diyor vatandaş. Ama nasıl güvenecek?

Yardım eli uzatılırken, kamara, film. Hepsi bu.

Hani yardım gizli yapılırdı kimseye göstermeden . Bunlar dünyaya ilan ediyorlar.

Yardımın reklamı olacak.

Yardım ekibi vurgun vuracak.

Yardım ekibinin arkasındakiler de siyasi oya tahvil edecek.

Vatandaşın dini ve yardım duygularını sömürerek köşeyi dönme işi.

Oh, ne ala, ne güzel.

Bu kaçıncı dolandırıldığı vatandaşın?
Mercimekler, fenerler, kombasanlar...
Ya vatandaş ne düşünüyor?
"Önemli olan niyet, ben yardım için verdim, gerisi beni ilgilendirmez, hesabını Allah'a versin" diyor.