Cennet'in küçük Meleği....

Küçük Azra...

Sibel, bebeği olacağını söyleyip, fasulye tanesi kadarmış daha dediği andan itibaren ismi ikimizin arasında "Fasulye" olarak kaldı. Vaktinden haftalar önce doğdu ve küvöze konuldu. Doktorlardan zorla izin alıp babasının kulağına okuduğu ezanın ardından adı "Azra" oldu. Zavallı anneciği sadece bir defa aldı kollarına ve gül kokusunu bir kerecik çekti ciğerlerine... Hergün bir umutla iyi haberler beklerken, minik Fasulyemiz direnemedi , küçücük kalbi güçsüz geldi... Ve  bir melek olarak uğurladık Cennet'e. O'nu yatırdıkları küvöz küçücük bedenini, annesinin sadece bir kerecik kollarına alıp sardığı gibi ısıtmamıştır biliyorum. Hayatının sonuna kadar anneciği onu yüreğinde saklayacak ve sevgisini yüreğinde büyütecek buna inanıyorum. Ve Selma Teyzesi Fasulyesini hiç unutmayacak.   

Bir haftadır uyuşturulmuş, bulandırılmış bilinci ile her kendine geldiğinde sinir krizleri geçiren bir hayalet haline dönmüş Sibel... Ben cenazeye gidemedim. Açıkçası O'nu öyle görmeye hazır da değilim. Neyle karşılaşacağımı da bilmiyorum ve düşününce korkuyorum...

İster karnında 9 ay geçir bebeğinle, ister birkaç hafta ister birkaç yıl.
Minicik bir kalp atışı, bir ateş yakıyormuş insanın kalbinde.
O ateşin sönüp gitmesiymiş çocuğunu kaybetmek de.   

Ölümü anlayabiliyor insan. Ama sırasız ölümü anlamak istemiyor..
Kimse ölümü rahat konuşamasın evinde..

Kimse..
Kimse çocuğunu gömmek zorunda kalmasın..
Kimse son defa yüzüne bakarken beceremedim yavrum demesin içinden..

Kurtaramadım demesin..
Kimse..  

Karanlıkta söylenen ninni kadar ne hüzünlü olabilir ki, hele o ninni karanlığa söyleniyorsa... 

Hiçbir ninni karanlığa söylenmesin...

Allah kimseye evlat acısı göstermesin.