Cesaret yüzlü adam...

Mavi gözleri süzülüyordu ufukta, olacakları hissetmişti... Düşman geliyordu, usulca, birşey belli etmeden, sinsice... O anlıyordu bütün bunları, seziyordu yaşanacakları. O kurtaracaktı yurdu ,cesaret yüzlü adam, doğru kararlar ve emin adımlarla yürüdü ve yürüttü sonuna kadar inandığı mücadelesini...

Fırtınalar yaşadı, yalnızlıklar, mutluluklar, mutsuzluklar... O hiç yılmadı, pes etmedi. Cesaret yüzlü adam, o pes etmek nedir bilmedi zaten. Kurtuluşumuzu ona borçluyuz, bu günlerimizi, yarınlarımızı ve birçok şeyi...

Emanetine sahip çıkıldı mı bu tartışılır. Ama en azından ben ve benim gibiler onun ilkelerinden hiçbir zaman vazgeçmedik, vazgeçmeyeceğiz asla... Onu görebilmeyi isterdim. Söyleyeceklerim olabilirdi, belki küçük bir teşekkür, minettarlık ancak bu kadarını söyleyebilirdim ona...

Görevini yerine getirip göçüp gitti bu diyardan. O bu diyarın bir garip yolcusuydu ama cesaret verdi insanlara, güç verdi. Başarılamayacak hiçbirşey olmadığını gösterdi. VATANI KURTARDI...

Seni çok özlüyorum. Cesaret yüzlü adam...