Cevap 'C' şıkkı

‘ Aşağıdaki seçeneklerin hangisinde kavuşmanın tarifi tam olarak yapılmıştır? ’ diye sorsalar o çok para dağıtan bilgi yarışmalarında; hani olur ya hiçbir joker hakkım kalmasa; sanırım elenirim… Cevap veremeden, ağzımı bile açamadan, sanırım elenirim…

Vücudumun o demirbaş duygusu hasreti hiçbir vakit son damlasına kadar akıtamadığımdan, sessizliğimi; bakışlarımı; yüzümün rengini hissettirmeden seyircilere, kalkar giderim oturduğum tabureden. Homurdanmalara, gülüşmelere, hatta şaşkınlıklara bile meydan vermeden; terk ederim stüdyoyu…

Hayıflanmam…

Geri dönmem…

Hele doğru şıkkı görünce; ‘…tabi ya… Nasıl da bilemedim(!)’ hiç demem. Diyemem. Kimseye de suç bulmam kendimden başka.

Çünkü bilmiyorum. Çünkü tadını bilmiyorum kavuşmanın… Bu sonu tadınca hiç yaşayamadığımdan olsa gerek, hiç bilmiyorum insan ne hisseder, nasıl sevinir, nasıl sarılır sıkı sıkıya… Benim bu tür duygularım olmadı. Yani adam akıllı çekilen bir hasretten sonra, o hasreti ne sıkı sıkıya kucaklaşmayla; ne de oturup bir çay bahçesinde el ele tutuşmayla gidermiş değilim. Ne de koyu bir sohbetle veya göz göze uzun uzadıya bakışmayla…

Ben sadece sever, saygı duyar, anlatış ve hoşgörü gösterir, hasret çeker, bu hasreti kendi çapımda şiir ve nesir yazarak beyaz sayfalara damla damla da olsa akıtmaya çalışır, sonra da bunun anlamsız bir çırpınış olmadığını savunur, uykusuz kalır, bir sigara yakar, daha da kibrite ihtiyaç duymam. Birinin ateşi diğerini yakmaya kâfidir…

Sevilmek, sevinmek, kavuşmak gibi terimler benim hayatımda yabancı kelimelerdir. Üstelik dipnot olarak bile manaları verilmemiştir.

Yanıma kâr kalan tek şey; benden ayrılan insanların hiçbir zorluk çekmeden hayatlarına devam ederken ki mutluluklarıdır. Anlayacağınız mutluluk bile bir başkasının hayatından çalınmıştır. Bir başka hayattan çalınıp, geçmişime bir yama gibi tutturulmuştur. Üstelik geçmişimde yamayla kapatılacak hiçbir ayıbım yokken…

Anlayacağınız,

Hani, karşılaşırsınız diye söylüyorum;

‘ Aşağıdaki isimlerin hangisinden ayrılmak daha kolaydır? ’

Cevap “ C ” şıkkı;

“ BEN… ”

…tabi ki, “ ben…”

Çocuk oyuncağıdır benden ayrılmak!