Cihangir’de kiralık ev aramak

Bir Cihangir sevdam vardı yıllardır, hadi gerçeğe dönüştüreyim ev bakmaya başlayayım dedim şu yaz sıcağında. Yoğun iş hayatım var zaten, bir de ev peşinde koşturmak gerçekten yorucu oluyormuş yahu, anlamam ki ev bakma işinden, emlakçısından, internette ev ilanları arasında kaybolmaktan… Gına geldi yani, ne zor şeymiş yeni bir eve çıkmak.

Hadi kriz dedik, iyi pazarlık yaparız dedik, ev bakalım Eylül gelmeden dedik. Anlaşılan Cihangir’e kriz uğramamış. Köşe başında emlakçı var Cihangir’de ayol. Nerdeyse oturan sayısı kadar emlakçı var, ne biçim semt anlamadım. Ev sahipleri pek bir rahat, 50 milyon bile pazarlık yapmıyorlar, o kadar yani. Zaten Cihangir’de oturuyorum demeniz için en az 1500 lirayı aylık gözden çıkarmanız gerekiyor. Daha altındaki evler ev değil, fare deliği mübarek. Hoş 2000 liralık evler bile hani saray yavrusu değil. Rutubetli, karanlık, bahçesiz, bitişik nizam, rezillik ayol, iki ev baktım, manyak mıyım ben dedim yani. Hele ki hayatım Bakırköy, Ataköy, Bahçelievler ekseninde geçmiş biri olarak Nişantaşı, Cihangir civarlarında ev bakınca resmen bunalıma girdim yahu. Daracık, karanlık, depresif sokaklar aman tanrım…

Emlakçılar zaten kurt gibi, bir ağız bir dil sormayın, ne kadar koparırlarsa o kadar kar. İşin ilginç yanı Cihangir’de aylardır boş olan evler olmasına rağmen ev sahipleri kiraları kuruş indirmiyorlar ve evin aylarca boş kalmasına tenezzül etmiyorlar. Herkes rahat yani, resmen Cihangir’e kriz mıriz teğet geçmiş. Nasıl bir ranttır anlamadım, resmen Bebek’te boğaz manzaralı evde oturacağını paraya Cihangir’de küçücük sünepe evlerde oturabiliyorsunuz. İnsanlar da bir garip yani nasıl yükseltmişler burada kiraları, 3000 eurolar, 6000 dolarlar havalarda uçuşuyor.

Rant denen olay gerçekten ilginç bir şeymiş. Bir ara herkes Etiler’e hücum etti, şimdi Cihangir’in yanından kimse geçemiyor, bakalım daha neler göreceğiz.