Çıkış

Bir nefes bir göz istiyorum. İçimin dar, geçit vermez beton ve soğuk koridorlarında bir parça hava… Kötü ve ıssız bir korku filmi bu. Sahneler, çekimler bir bütünden yoksun. Korkudan kaçmanın bedelini artarak azalan benliğimin silik gölgelerinden okuyorum böylece. İnsan kendini göremiyor yaşayıp giderken. Gölgeler, gölgeler… Silik varoluş kırıntıları. Ama çoğu kez kime ait olduğu belirsiz, yanıltıcı ve kafa karıştırıcı. Onlara takılıp, onlarla oynanıp duruyoruz. Bazen biz bazen başkaları sanıyoruz.

Çırpındıkça battığım bu yapış yapış, görünmez saydam şey hareketlerimi durdurmakta.