Çıkmaz sokak

Bazen anlamadığın durumlar yaşarsın... Hiç ummadığın anda hiç aklının ucundan geçmese de gerçeklerden kaçarsın benim gibi... Gerçekler kimi zaman acı kimi zaman mutluluk simgesinin son anı gibidir... Anlayamazsın duyguların ne ifade ettiğini sarhoş gibi olursun etrafındakiler sana sorarlar " Sende bir değişiklik var." derler. Ama kimse benim ne hissettiğimin hangi kelimelerle ifade edileceğini bilmez çünkü benim baktığım pencereden kimse bakmaz... Gerçekler den kaçtığım anlar hep bu anlar olmuştur. Ve çoğu zaman bu gerçeklerin getirisinden pişmanlık duyduğum zamanlarda olmuştur...


Düşüncelerimin temeli eskilere dayanıyorsa da; ne yaptığımı o zamanlarda en doğru olarak bilsem de artık kaybedecek bir zamanın olmadığını bildiğim bu zamanlarda gerçeklerden kaçamadığı mı söylemem kimsenin zararına olmaz çünkü benim kaybedecek bir vaktimin olmadığı gibi verebilecek ödünlerimin de hattı hesabı olduğunu yakın çevremdekiler çok iyi bilirler. Bu sebepten dolayı ne istediğini bilen bir insan olarak tanınmışımdır. Fakat hiç bir zaman ne istediğimi bilip bana nasıl yaklaşılacağını bilmeyen çok kişi oldu... Geçmişimden kaçmadığım anlarda yanıma kadar hatta usulca yatağıma kadar giren insanlar hiç bir zaman hayatlarından çıkmadılar. Ama tek bir fark var oda benim onları hayatımdan tamamen çıkartmam olması.


Pişmanlık duyduğum anlarda vazgeçtiğim anlarla eşit düzeyde olmuştur. Çok gariptir ki seni uzun zamandan beri görmüyordum fakat seni yeniden bulduktan sonra sanki ilk o an gibi içimde bir kıvılcım kopu verdi. Bu gerçekle istanbulda çok boğuşmama rağmen anladım ki benim kaybedecek bir vaktim yok.Yıllar önce söylemem gereken sözleri şimdi söylemeliyim karşısına çıkıp dedim.Ama ne yazık ki kader diye tabirini hiç bir zaman hayatımdan eksik etmediğim yaşamımda yine karşıma çıkıp olmuyor lanet olsun vazgeçiyorum dememe neden oldu. Biliyorum belkide çok zor bir durum bu ama gerçeklerden kaçmam bana bir şey kazandırmayacak olduğu gibi belki bir gün bu derece büyük bir kayıpla nasıl yaşayacağım hakkındaki ileri ki hayatımı düşünerekten, yüzüne karşı söyleyemesem de bu son satırlarımda söylüyorum...


Evet hislerinde yanılmadın ben adana ya sana daha yakın olmak için yerleştim. Çünkü senle konuştuğum süre zarfında o kadar iyi hisediyor ve bir o kadar rahatlıyordum ki ve bu konu üzerine kelime dağarcığımın alamadığı anlam veremediğim bir ton cümle kurabilirim. İki günden beri aralıksız içiyorum devamlı kendimi suçluyorum ve kötü hissediyorum. Ve ben bu duyguları en son askerden önce hissetmiştim. Çünkü ozaman kaybetme korkusu bugünlerde aşırı derece de hat safa yaptı bende. Emin ol bu dünya da benden daha dürüst bir kişi yoktur sana bu derece samimiyetle açıklayacak ve açılacak.


Senin için ne kadar zor bir durum olduğunun farkındayım korkularımla da yüzleşmeye hazırım ama senden tek isteğim bir şans da ikimize vermen olacaktır. Eğer cevabın alehim de olursa emin ol bu konu burada kapanacak bir daha açılmamak üzere... SEN NE DERSEN O ÇÜNKÜ BEN BİR ÇIKMAZ SOKAKTAYIM...