Cim-bom'un Zamak zaferi hatırasına saygı ile.....

Ali Sami Yen Stadı, o güne dek ve o günden sonra da böyle Muhteşem bir atmosferi yakalayamadı. O Çarşamba günü sabahın ilk ışıkları ile birlikte bir hafta önceden biletimi almam rağmen, Stad gişelerinde kuyruktaydım. Etraf polis kaynıyor, üstüne üstlük saat 10'a doğru neredeyse Mecidiyeköy de trafik durma noktasına gelmişti.

Saat 12.00 olduğunda, polis anonsları, stad çevrsinde anormal bir seyirci toplandığını, bunun da stada alınmasının imkansız oluğunu defalarca söylemesine rağmen, sel gibi CİM BOM Taraftarı Ali Sami Yen Stadı'na akın ediyorlardı. Bunun üzerine polis cop kullanarak (o zamanlar biber gazı falan yıktu, olsa kullanılırdı mutlaka) taraftarı dağıtmaya başladı. Polis coplarından Ben de nasibi aldım tabi.

Ancak içimdeki CİM BOM AŞKINI ALLAH'dan başka hiç kimse durduramazdı.

Saat 13.45 de polis kontrolü altında içeri zor girdim. Cadde tarafındaki açık tribünün üst katında tam kaleyi arkadan gören bölümde ayakta yerimi aldım.

Maçın ilk yarısı 2-0 bitince eyvahlar çoğaldı. Ben hiç bir zaman umudumu yitirmedim ve "Bu Turu Atlayacağız" feyadı figanlarımla ortalığı çınlatıyordum" Tabii bu arada bana "kafayı yedi" diyenlerde çoğunluktaydı.

Velhasıl

Maç bitiminde "İşte Gerçek Rüya bu" dediğimi hatırlıyorum.

Bir de

Bu Emsalsiz Zafer karşısında tutamadığım, çocuk gibi hüngür hüngür ağladığımı.

Evet, (26) yıl sonra da olsa,

126 yıl sonra da olsa toprak olduğum Mezarımda dahi, mutlaka O Unutulmaz GS-Xamak Zaferini hep hatırlayacağım, sevinç gözyaşlarımı yine tutamayacağım.....