Çıyan

Uykudan ağırlaşmış bir gece

Serin sabaha kavuşmak üzere

Yastığımın altında kolumun biri

Gözlerimde uykunun dayanılmaz çekiciliği

İçimde tepinen

sıkıntılı sensizlikle boğuşurken

Çarşafıma dolanmış gizli misafir

ısırıverdi kolumdan!

Çarşafıma dolanan

zehrini içime akıtan

bildiğiniz çıyan!

Onu  ne görmeye katlanabilir,

ne verdiği acıya dayanabilir insan!

...................

Bu köyün rüzgarlı uğultulu sokaklarında

çıyan bilen

bana yol gösterecek birini aradım nafile

Zehir kanıma karışıyordu sanki

ve

Sabah ezanı beni ölümle tanıştırır gibi geldi

Kulaklarımdan beynime kalbimin çarpıntısı değdi!

Kimsesizdi köy

Kimsesizdim ben!

Ama dört bir yanımda hep o çıyan

Ve birde şişmiş kolum, gittikçe daha çok acıyan!

Çıyan bu acıyı içime niye bıraktı

Ona bir zararım var mıydı?

Hayır!

.................................

O sadece çarşafları sever ve onlara dolanırdı bolca

Duygusu olmadığından

Sokardı önüne geleni acımasızca!

...............................

Mantıklı bir sebep bulamayınca

Onu sana benzettim aniden!

Evet ne kadar benziyordunuz

hayret doğrusu!

Aklıma takıldı

"hanginiz daha hayvan" sorusu

..................................

Ey bana çıyanlık yapan

Sureti insan!

Biliyor musun korkmana gerek yok

Artık saklanmana da..

Anladım seni

Sana benim bir zararım dokunmaz ki

O kadar acımasızlık ne kanımda var, ne ruhumda

senden öç almaya müsait değil yapım!

.....................................

Benden değilde

Allah'ın sopası derler ya hani

Ondan kork işte

Onun tokadı pek yaman!

Önünde ne bir yılan bırakır, ne çıyan.

.................................

Artık seni ona havale ettim

Kalbimi senden temizledim!

Berrin Aksu