Çizikler

Gün ışığına dayanamıyor gözlerim. O denli zor geliyor gerçeklerin içine bakmak. Oysa gece olsa ve kaybolsam istediğim dünyanın derinliklerinde. Dibe batmaktansa, dip olsam ve içim çekilse santim santim, bir kuytu köşeye.

Düş olsam uzaklarda kurulmuş bir saltanat gibi. Yıkılmaz, taştan olsam da ağır gelsem bünyeme. Kaldıramasa denizler beni başının üstüne. Boğulsa hayallerim, boğulsa geçmişim, boğulmuş bir aşkım varken zaten, içinde nefes alamadığımdan değil yutkunamadığımdan bazen, kurduğum tüm cümlelerim.

Elimi uzatsam tutunamayacağım bir roman kahramanına yazıyorum yüreğimden geçenleri. Küçük bir romanda, küçük bir kahraman seviyor beni ve gittikçe küçülüyor gözümde. Kütüphaneme sığmayan bir çok kitabın içinde, her zaman bir yerlerde, içimde bir zamanda var olmuşken, varlığını yok sayıyor bedenim.

İsmini sayıklıyor ama vazgeçiyor senden,

İsmini haykırıyor yine de dilinde düğümleniyor 'yine de seni seviyorum ben'!

Kendini vurmuş, seni ararken kendinden olmuş, kaybolmuş ve yorgunluktan ölmüş bir kelebeğin kaleminden...