Çocuğu geliştiren dürtüler

Çocukların gelişim yolu pürüzsüz değildir. Çocuk bu yaşamda adımlarını atarken onu birçok müdahale ve engel bekler.Bu engellerden biri de diğer çocuklarla oynarken karşılaştığı engellerdir

Mesela, büyük çocuklar vardır, iyi tırmanan, daha hızlı koşan. Çocuk onları kıskanır, ağlamaya başlar çünkü onlar gibi başarılı olmak ister. Ama bunu yapması henüz mümkün değildir. Bu durumda bir ebeveyn olarak ne yaparım, çocuğuma bu duyguyla başa çıkması için nasıl yardımcı olurum?

Aklıma gelenilk şey ona şunları söylemektir: “Üzülme, onlara bakma, onlar büyük, sen henüz küçüksün.” Eğer bu şekilde konuşursam, belki çocuğu o an için rahatlatmış olurum ama aynı zamanda onu hem durdurmuş hem de sınırlandırmış olurum. Çünkü çocuğun diğer çocuklar arasındayken onlardan aldığı dürtüler,çocuğungelişimi için birer aracıdırlar ve onun gelişimini teşvik ederler. Bu dürtülerin bastırılması ve sınırlanması, çocukta psikolojik sapmalaraneden olabilir.  Sonuçta, biz yetişkinler bile sadece çevremizde güçlü, bilge, akıllı ve bizden daha başarılı insanlar gördüğümüz zaman gelişimimizi uyandırmaktayız.

Doğru eğitim vasıtasıyla çocuğa  erken yaşlarda  bütün gerekli yetenekler aşılanabilir. Çocuklarımızın bu hayatta kendilerini bulmasını ve mutlu olmasını isteriz. Bu, diğer insanlarla olan ilişkilerinde kendilerini bulmaları ve mutlu olmaları anlamına gelir. Ancak, biz genel olarak onlara kendi yaşam deneyimlerimizi sunmaya çalışırız,ama yeni neslin de bu tecrübeler sayesinde başarı sağlayacağına dair hiçbir garanti yoktur. 

Doğa zekidir ve küçük  adama  belirli bir yaştan sonra, "iyi anne ve baba baskısına" karşı "panzehir" yerleştirmiştir. Eğer çocuklar anne ve babalarından samimi bir anlayış bulamazlarsa, o zaman onlarla gerçek  anlamda duygusal bağ kuramazlar.

Çocuk, kendi gelişimi için doğru aracı, yani kendi çevresiyle etkileşimini sağlayan eğitimi almalıdır. O, kendi deneyimini kazanmalıdır. Başkalarından bağımsız olarak, çeşitli arzular arasından en önemlisini bulmalı ve ona  ulaşmaya çalışmalıdır. Böylece küçük insan, hem içsel hem dışsal olarak ahenge ulaşabilir. Doğal gelişimin amacı da budur. Herkes gibi kendine ait bir hayatı yaşamalıdır. Niye başka insanlara benzemediği, onlar gibi olmadığı için endişe duymamalıdır. Her şeyden önce nasıl kendisi olacağına dair endişelenmelidir. Bu dünyada  mutlu olarak  yaşamanın en doğal yolu budur: kendin olmak.