Çocuk gözüyle "hayat"

Çocukluğumda gezerdim bağ , bahçe, tarlalar 

Yeşil yapraklarında güzeldi her daim taze duran meyveler 

Hayatı yeni yeni tanımaya başlardık 

Nasılda mutluyduk o zamanlar 

Gözünde yaşı kurumayan çocuk misali 

Etrafa bakardık. 

Küçükken büyümek isterdik biran önce 

Onlarda top koşturmak, ip atlamak isterdi kim bilir 

Aynada annenin topuklu ayakkabısıyla poz vermek 

Ya da babanın okuma gözlüğüyle büyümek 

Nasıl da haz verirdi “büyümüşte küçülmüş” lafını işitmek… 

Hayat çocuk gözüyle göründüğü gibi pembe değilmiş 

Başka renkleri de varmış 

Acında siyah, mutluluğunda beyaz 

Ümidinde mavi, ümitsizliğinde sarı 

Onların gözünde görür, öğrenirdik renk alfabesini 

Anlamazdık koşturmalarının nedenini 

Meğer her birinin derdi hayat telaşesiymiş 

Bu telaşe içinde renkten renge girmekmiş “hayat” 

Ama her şey zamanında güzel, zamanında değerliymiş… 

Biz geleceği hayal edemezken onlar geçmişlerini hayal ederdi 

Ve kimse kimsenin yerinde olamazdı istese de 

İkinci kez şans vermezdi çünkü hayat 

O yüzden anı yaşamalı düşünmeden 

Ki gelmez geriye giden zaman 

Gelecek olan da olmaz eskisi gibi her an. 

Ama ruhumuz hep çocuk kalmalı 

Ancak hayatın tadına, böyle varır insan 

İşte gerçek, işte tat 

İşte çocuk, işte hayat…(cyln)