Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

03 Eylül '11

 
Kategori
Şiir
 

Çocukça sevdim seni...

Çocukça sevdim seni...
 

Çocukça sevdim seni.
Çocuk masumiyetiyle…
Hani ellerimizi iki yana açtığımızda
Tüm dünyayı kucakladığımızı sanırdık ya…
Hani yeterince hızlı koşarsak
Gökkuşağının altından geçebileceğimize inanırdık ya…
Hani rüzgar saçlarımızı tararken
“Oh be özgürlük”’ diye çığlık atardık ya…
Asıl esaretin ‘sevgisizlik’ olduğunu bilmeden.
Hani harçlıklarımız vardı.
Biriktirip çiçekler aldığımız.
Hani ‘sevdiğimiz’ reddettiğinde
Paramparça olduk sanırdık ya…
Asıl parçalanmanın sevdiğini söyleyememek olduğunu bilmeden.
Hani yıllar geçse de beklerdik ya…
Bir tek o vardı.
“Asla bitmeyecekti” ya…
Hani göz göze gelince yanaklarımız kızarırdı ya…
Gözlerimiz dolunca “Çöp kaçmış.” olurdu ya hep…
Hani ellerimiz hiç birleşmezdi.
“Ayıp”tı ya…
Lakaplarımız vardı.
Hani birimiz ‘Temel Reis’ , birimiz ‘Safinaz’ dı ya…
Ama bu hikayede ‘Kabasakal’ hiç olmazdı ya…
Asıl kötünün içimizde olduğunu hiç bilmezdik ya…
Hani “ …/…’yı seviyor. “ diye sınıf tempo tutar ve kız kaçardı ya…
Aldatmak, aldanmak, aldatılmak sözcük türetmeydi ya sadece...
Gerçek anlamını bir gün tadacağımızı bilmeden söyleyiverdiğimiz.
İşte o günlerdeki gibi…
Geç kalınmışlığa bugünkü aklımla lanet ederek,
Geriye dönememenin, kıymet bilememenin
duvarlarını yıkamamanın verdiği ‘yaşlı’ ıstırabıyla,
“Hep seveceğim.” çocukça sözünü verecek kadar çok,
ama gitmeyi bilecek, arkamı dönecek kadar hoyratça sevdim seni. 

(03.09.11/ 00:26) 

( inanmasan da sana yazilan son şiir bu ve yine sana ait, hep de öyle olacak )

 
Toplam blog
: 27
: 295
Kayıt tarihi
: 12.08.11
 
 

Bazen kelimeler içinize sığmaz olur ve taşar. İşte o zamanları yaşadığım şu günlerde yazdıklarımı..