Çocuklar bizim geleceğimiz...

Kitap, okumayı seven için bir hazinedir. Ne okuduğun, nasıl okuduğun, ne kadar okuduğunun önemi yoktur. Önemli olan; anlayıp değerlendirebilmektir. Okuma alışkanlığını ise; çocuk yaşta kazanmak gerekir.

İşte ben de böyle bir alışkanlık için yeğenime bir kitap almak istedim. Çalıştığım iş yerinin kütüphanesine giderek ilkokula giden yeğenime 2 tane hikaye kitabı aldım. Okumayı pek sevmeyen birisi olduğu için oldukça ince, az sayfalı kitaplardı bunlar.

Ön bilgi almak için kitapları okumaya başladım. İlki güzel bir kitaptı -Kitaplardan Korkan Çocuk-Suzanna Tamaro. Daha sonra diğerine geçtim-Yazar Angel Karaliyçev-Halk Hikayeleri 3-isimli bir kitap. 11 tane hikaye vardı içerisinde, bir, iki derken orta sayfalarda bir hikayeye geldim ki Nasrettin Hoca' dan bahsediyor. Birden şaşırdım. Bulgar bir yazarın Nasrettin Hocayı içeren bir hikayesi olması güzeldi. Ta ki hikayenin sonuna doğru bizim ve çocuklarımızın bildiği akıllı, zeki ve sevimli nasrettin Hoca aptal yerine konmuştu. Emin olmak için tekrar okudum içimdende kızmaya başladım. Sonra diğer hikayeye geçtim onda da ne tesadüftür ki yine Nasrettin Hoca vardı. İki hikayede de Nasrettin hocayı aptal yerine koymasına içerledim doğrusu. Ve istemeyerek kitabın sonuna geldim. İyi ki de okumuşum dedim kendi kendime. Yeğenimi bizim geçmişimizle köprü kuran değerli kişi Nasrettin Hocayı yanlış anlatacak bir kitaptan korumuştum.

Bu konuda, üzerinde Kültür Bakanlığı barkotu olan bu kitap hakkında bakanlığa bir mail yolladım. Tabi ne kadar dikkate alırlar o bir soru işareti.

Çocuklar bizim geleceğimiz, onları yanlış bilgilerle donatmayalım.

Şurada hepimiz bir şeyler yazmaya, anlatmaya çalışıyoruz, belki doğru, belki yanlış ama; Nasrettin Hoca gibi kişilerin gerçek kişiliklerine saygılı olmaya çalışalım lütfen. Irk, dil, din hiç farketmez bilgiyi doğru alıp doğru yansıtalım.

Geleceği öldürmek de yaşatmak da bizim elimizde çünkü....