Çocuklar ve barış

Barışı bulutlara yazdığım zaman; bulutlar kaybolup gidiyor ve bulutlarla birlikte barış da...

Akarsulara yazdığım zaman; tüm akarsular kuruyor göllere ulaşamadan ve barış da...

Yalnızca çocukların umutlarında yitip gitmiyor barış; yalnızca çocukların gözlerinde...

O çocuklar ki; gözlerinde savaşın ürkek bakışları... Tenlerinde barut kokusu... Ve çocukların oyuncakları paramparça; düşleri de umutları da!...

Ve dün bir gazete fotoğrafına takılıp kaldı gözlerim; fotoğrafta yaşlı bir kadının ayağından fırlamış bir çift pembe terlik!... Savaştan kaçabilmek için son bir defa giymişken ayağına pembe terliklerini yaşlı kadın... Ve kadın artık bu dünyada yok. Yokluğunun tek belirtisi, kanlı terlikleri...

Bulutlar gitti... Akarsular kurudu...Barış yalnızca çocukların umut yüklü bakışlarında kaldı...

Çocukların bakışlarında umut hiç eksilmesin.Kim bilir belki onlar! Evet belki çocuklar barışa " hep bizimle kal..."diyebilirler. Kim bilir!...Kim bilir!..