Çocuklarımızı tanıyor muyuz?

Ben 35 hafta gebelik dönemimde birçok kitap okudum. Bebek nasıl bakılır,büyüme evreleri, çocuğun psikolojisi, çocuk büyüdükçe değişen huylar.... Ben bir psikiyatris değilim , pedagog değilim, kişisel gelişim okumadım... Ama meraklıyım okuduğum ve faydalandığım bilgileri sizlerle paylaşmak istiyorum... Çünkü anneler özellikle bebeklerini kucaklarında ilk almaya başladıkları zaman bocalamaya başlıyorlar büyük bir sorumluluk üstleniyorlar heleki bu ilk bebekse... Çevremde çocuklarıyla konuşmayı denemeyen, çocuğu konuşacağı zaman onu susturan, çocuğunu dinlemeyen, sen nereden bileceksin.. gibi sözlerle çocuğunu farkında olmadan özgüvenini yitirmesine sebep olan anne baba o kadar çok ki...bende çok rahatsız olduğum için sizinle bilgilerimi ve uyguladıklarımı paylaşmak istiyorum...

Bebek anne karnına düştüğü andan itibaren herşeyi anlar anlamaz diye birşey yok o sizin canınızın içinde anlaması çok doğal... bebeğinizi emzirirken saçını okşayın sevildiğini hisseder ona seni seviyorum cümlesini defalarca kurun... 2.aydan itibaren ona kitap okuyun ileride güzel konuşması ve erken konuşması için büyük bir etken... Hata yaptığınızda ondan özür dileyin. Ben 5 aylık çocuğumdan özür diliyorum... bütün acıyan yerlerini öpün, anne ve babalarında hata yapabileceklerini gösterin, çocuğunuzu aile içindeki haberlere olaylara byakın tutmaya çalışın böylece kendisini ailenin bir parçası hissedecek ve ileride yaşadıklarını sizinle paylaşmakta zorlanmayacak, çocuğunuzun duygularını söylemesine alıştırmak için ona devamlı destek olun, çocuğunuzla vakit geçirin yemek yapın ononla birlikta sonra oturup ikiniz yeyin, çocuğunuzun yaptığı rasimleri odasını yapıştırın, onunla kpnuşun,doğduğu andan itibaren onunla konoşmaya başlayın... v.s w.liginstonlarnedin baba unutur başlıklı yazısından bi bölüm: dinle oğlum: sen uyurken düşündüklerimi, yine sen uyurken yazıyorumusulcacık odana girmiştim, minicik ellerindenbiri yanağının üzerine kıvrılmışterleyen alnına düşen sarı kaküllerinıslanmıştı. pembeleşmiş, melekleşmiş yüzüne bakıyordum... demin gazete okurkeniçime doğan pişmanlık rüzgarıile yatağının kenarına sürüklenmiştim. suçlu suçlu seni setrediyorum.ağlayacak gibiydim oğlum. eşyalarını yere attığın için sana şiddetle bağırmıştım.ben sana bir çocuk bir yetişkin muamelesi yaptımrancak seni yatağında mışıl mışıl uyurken bebek moldunun farkına vardım... uyandığın zamanseni mutlu etmek, sevgininb karşılıksız olmadığını anlatmak ve kendimi sana affettirmek içinseni doya doya öpeceğim... (kısaltılmıştır)TEMELİNDE EĞİTİM YATAN HİÇBİRŞEY BOŞUNA DEĞİLDİR...sevgiler...