Hangi anne çocuklarına daha iyi örnek oldu?

Sinemada çocuk filmi olduğu için bazı anneler çocuklarını koltuklara oturttuktan sonra çıkıp dışarıda bekliyorlar ve film bitince çocuklarını salonun kapısından alıyorlar. Bugün biletimizi erken aldığımız için salonun ortasında güzel bir yerdeydik. İki genç anne yanlarında 4, 5, 6 yaşlarında üç çocukla geldiler, sağ tarafımızdaki boşluğun kendilerinin olduğunu sanarak çocuklarını oraya oturttular ama numaraların tutmadığını annelerden biri farkedince daha kenarda olan sol tarafımıza geçtiler. Çocuklardan büyüğü oturdukları yeri kenarda diye beğenmedi ve diğer anne de arkadaşının “buranın sahipleri vardır” uyarısına aldırmadan “onlar da başka yere otursunlar” diyerek çocukları alıp biraz önce kalktıkları yere yerleştirdi. Filmin başlamasına yakın çocukları bırakıp dışarıya çıktılar. Bütün bu yer değiştirmelerin her defasında geçmek için bizden izin aldıkları için tüm olanlara tanık oldum.

Film başlarken koltukların gerçek sahipleri geldi: iki anneyle iki çocuk. Ancak kendi yerlerinde yalnızca tek koltuk boş görünce yan tarafa oturdular ve biri “yazık çocukları kaldırmayalım” dedi ve kenar taraftan filmi seyrettiler? Aslında sinema oldukça iyi tasarlandığı için kenar taraflar da seyir zorluğu yaratmıyordu.

Çok basit gibi görünen bu olanlar içinde 4 anne ve 5 çocuk yeraldılar. Çocukların hepsi çok küçüktü ve tüm kararları anneler verdi. Hangi anne daha doğru davrandı? Hangi anne çocuklarına daha iyi örnek oldu? Hangi anne çocuklarını daha çok seviyor?

1- Çocuklarını daha iyi seyretsinler diye başkasının yerine oturtan anne mi?

2- Arkadaşını “buralarını sahibi vardır” diye uyarmaya çalışan ancak ısrarcı olmayan anne mi?

3- Diğer çocukları yerinden kaldırmamak için kendi yerlerine oturmayıp çocuklarına filmi daha kenardan izlettiren iki anne mi?