Çocukların sahnede verdiği ders!

Çocukların sahnede verdiği ders.

Geçtiğimiz Cuma akşamı bir müzikal gösteriye davetli idim. Sahne sanatlarının her dalını severim. Başka bir şeydir sahnede olmak, bambaşka bir büyüsü vardır. Bazı insanların “sahne” için doğduğuna inanırım. O insanlar doğal yetenekleri ile öylesine fark edilir ki; sahnede büyürler, büyürler ve âdeta devleşirler.

Hele ki sahnede devleşenler bedenleri küçük, yaşları 8-13 arası çocuklar olunca gösteri çok daha etkileyici oldu benim için. Bütün çocuksu saflıklarını, kıpırtılarını sahneye taşıdıkları gibi en az o kadar profesyoneldiler. Bu tarz çelişik durumlar nadiren gerçekleşir hayatta. Kendi esprilerine gülmekten mimiklerini kaçırdıkları anlar oldu ama birbirlerinin replik hatalarını ustalıkla telafi ettiler.

Yaptıkları işi ciddiye aldıkları her hâllerinden belliydi. Cılız omuzları ile büyük bir sorumluluğu mutlulukla yüklendikleri görülebiliyordu. Ve başka birçok şeyi daha hatırlattı o oyun bana:

O oyun, “birlik” olmanın bir örneği idi. Kıskançlıktan ve yetişkin hırslarından arınmış, tertemiz bir işbirliğinin göstergesi idi.

O oyun “umut” demekti. Çocukların gözlerinde umudu, en mutlu yetişkinin gözlerinde bulunamayacak büyülü ışıltıyı gördüm.

O oyunda “heyecan”ı hissettim. Tadı tarifsiz çocukluk heyecanını hatırladım.

O oyunda “cesaret” i gördüm. “Hazır ol dünya, biz geliyoruz” dercesine ortaya konulmuş cesur yürekleri gördüm.

O oyunda “özgüven”i gördüm. Kişiliğinin arkasında sapasağlam duran, duruşuyla, heybetiyle meydan okuyan bedenleri gördüm. Düştüğü yerden kalkabilmeyi, başını eğmeden, zedelenmeden yola devam edebilmeyi hatırladım.

O oyun, yıllar sonra dünyayı çocuk penceresinden görebilmekti benim için. İki saat boyunca âdeta kendi gözlüklerimi çıkarttım ve onların gözlüklerini giydim. Belki bu yüzden tıpkı çocukluğumdaki gibiydim; kaygısız, sorgusuz, herşeyi unutmuş hatta hiç öğrenmemiş, sanki hiç deneyim edinmemişcesine hafiftim. Tek bir farklı his vardı ki çocukluğumda bilmediğim, o da “hüzün.” Sadece büyümüş olmanın getirdiği ince bir hüzün eşlik etti bana o gece. Ve yetişkinlere çok şey hatırlattı çocuklar o gece.